Terwijl wij bij twee graden boven nul in de stromende regen rijden, krijgen we sneeuwfoto’s uit Twente en van de Veluwe. Het is 27 november en het is winters weer. En waar zijn wij naar onderweg? Een vaartripje bij de Biesbosch. Het zal je niets verbazen dat ik voor vertrek door vrienden en familie verbijsterd aangestaard werd toen ik dit plan deelde. Ach, daar laat ik me niet meer door tegenhouden. Packraften op de Giessen, here I come.
Packraften op de Giessen met Fagus Outdoor
Na het packraften op de Ourthe had ik het packraft-virus te pakken. Al toen ik in mijn packraft over de stroomversnellingen in de Belgische rivier tolde en de controle compleet kwijt was, besloot ik dat ik snel een packraft-workshop ging volgen. Zo kwam ik terecht bij Mathias en zijn bedrijf Fagus Outdoor. Mathias is bioloog, kan geweldig vertellen over Bevers én weet hoe je mensen leert packraften.
Wat is packraften?
Een packraft is een opblaasbare boot die je zo klein in kunt pakken dat hij in je wandelrugzak past. Zo kun je bijvoorbeeld eerst een paar uur stroomopwaarts langs een rivier wandelen en dan stroomafwaarts terug naar je beginpunt varen. Je blaast de boot op met een speciale pompzak, zoals je die ook voor slaapmatjes hebt. Ook de peddel is opbouwvaar en kan in de rugzak meegenomen worden.
Samen met leden uit mijn Avontuurlijk Leven Programma ging ik met Mathias varen op de Giessen, een kronkelend riviertje nabij de Biesbosch.
Soort mud run
We begonnen de tocht met een wandeling door de landerijen. De uitgestrekte vlaktes deden aan Friesland denken, maar de wilgen maakten het toch meer typisch Biesbosch. Onze wandelroute van zeven kilometer was goed te doen, op één tricky stukje na.
Het tricky stukje ontstond doordat een boer met een wandelpad door zijn weiland besloot om zand te storten bij het hek dat toegang gaf tot het weiland en het bruggetje dat toegang bood tot het pad aan de andere kant van het weiland. Dat zand was zo nat geworden, dat je er tot boven je enkel in zakte. Combineer dat met geultjes die nog onder dit zand bleken te liggen en het was het perfecte terrein voor een mud run.
Het ging lang goed, tot één van de deelnemers dieper in de modder zakte en zijn schoen kwijtraakte. Even graven en hij vond de schoen terug, maar hij moest in die kou wel verder lopen met een natte voet. Er stond één huis in de weide omtrek en die mensen bleken fantastisch te zijn. De man kwam met een plank op zijn schouder het hek doorlopen en maakte voor ons een brug over het volgende modderveld. Zijn vroeg kwam met droge sokken en plastic zakjes naar buiten om deze aan de deelnemer met modderschoen te geven. Deze mensen verdienen een standbeeld.
Het water op
Aan het eind van de wandeling vonden we een picknickbankje in een dorp. Het bijbehorende theehuis met toiletten was helaas dicht, maar de dames in de groep moesten écht plassen. Zo kwam het dat we met zijn vieren op een rijtje midden in het dorp op een picknickveldje zaten te plassen. Vol in het zicht van de buurtbewoners, maar wat luchtte dat plassen op. Tsja, avontuur zit echt in de kleine dingen hè ;)
Na een lunch kregen we van Mathias een uitleg packraften. Daarna was het tijd om zelf de boot op te blazen en het water op te gaan. Uiteraard begon het precies toen te regenen en stond er een gure tegenwind over het water. Binnen tien minuten waren mijn handen in de neopreen handschoenen zó koud dat ik ze niet meer kon voelen. Ze begonnen te branden alsof ik mijn vingers in een vuurtje stak en ik zat te huilen van de pijn. Gelukkig zakte die pijn weer weg en werden mijn handen eindelijk warmer.
Type 2 fun
Eind november in een opblaasboot in de regen met ijskoude tegenwind over een riviertje door de weilanden varen is niet per se een heel comfortabele ervaring. Eenmaal op de helft van de route waren alle gesprekken stilgevallen en streed iedereen zijn eigen strijd. Doorpeddelen, niet aan de kou denken en proberen te genieten van de omgeving. Elkaar er zo nu en dan aan herinneren dat het oké is dat we buiten onze comfortzone gaan, omdat dat avontuur is. Niemand klaagde, niemand gaf op en ik voelde me supertrots op deze bikkels.
Eenmaal op de kade lieten we onze boten leeglopen en trokken we droge, warme kleding aan. Toen al keek ik met meer plezier op het hele avontuur terug dan toen ik er middenin zat. Een typisch voorbeeld van type 2 fun: iets wat op het moment zelf meer afzien dan leuk is, maar achteraf (als je het afzien wat vergeet) juist een geweldige belevenis blijkt te zijn. Eén ding is zeker: we hebben tijdens deze tocht allemaal onszelf overwonnen en een herinnering gemaakt die we niet snel weer gaan vergeten.
Packraften met Fagus Outdoor
Tijdens ons packraftavontuur zat het niet mee met de plots winterse omstandigheden, wind en neerslag. Gelukkig zijn dat niet altijd de omstandigheden tijdens de packraftavonturen van Fagus Outdoor. Ook bij zonniger weer organiseert hij fantastische tochten door de natuur in Nederland en België. Hij weet veel van Bevers en andere flora en fauna en kan daar onderweg enthousiast over vertellen.
Wil je ook eens met Mathias packraften? Neem een kijkje op de website van Fagus Outdoor.
