Skiken en kajakken in Friesland: niet te veel nadenken, maar gewoon beginnen!

Gastblogger Jorien ging skiken en kajakken in Friesland en schreef daar als gastblogger een avontuurlijk verslag over.

‘Uhm, ik sta hier aan de overkant van het water op m’n langlaufskeelers en het regent nogal, en (…) ja, inderdaad, met die grote rugzak, dat ben ik! Ik bel dit nummer niet omdat ik de B&B wil huren, maar ik heb een andere vraag. Kan ik heel misschien de kayak lenen die bij jullie in de tuin ligt?’

Vorig jaar startte ik in april met fietskampeertrips kriskras door Nederland. Ik kocht stevige waterdichte fietstassen via Marktplaats en vulde ze met kampeerspullen en een dosis eten. Na jaren waarin ik flink wat backpack- en kampeerreizen in busjes maakte, voelde ik me opnieuw – ondanks de lockdown – op-en-top reiziger! Door het langzame reizen op de fiets – meestal solo – maakte ik al snel van alles mee.

Tijd voor wat anders: Skikes

Ook in de zomer van 2020 besloot ik de fiets te pakken. Ik fietste vanuit Nederland, door Duitsland naar Zweden en Denemarken. Een geweldige tocht, maar na al dat fietsen, vond ik in de herfstvakantie van datzelfde jaar dat het even tijd was voor een andere manier van voortbewegen. Via Marktplaats (ja, ja… daar kun je de mooiste spullen scoren!) kocht ik zogenaamde Skikes. Dit zijn een soort langlaufskeelers, met grote stevige wielen waarmee je zelfs door plassen kunt rijden. Je gebruikt je hele lichaam om vooruit te komen, want je hebt niet alleen de Skikes aan je voeten, maar ook lange stokken in je handen. Én ik zag het helemaal voor me! Op deze Skikes zou ik een deel van de Elfstedentocht gaan rijden. Gewoon, omdat me dat wel een uitdagend plan leek en ik Friesland nog niet erg had verkend.

Skiken in Friesland

Op zaterdag 10 oktober stap ik met mijn zware backpack de voordeur uit om naar de trein te skiken. Nog voordat ik m’n eerste echte slag kan maken, merk ik dat ik bijna achterover val… Pfff, die tas is veel te zwaar. Hup, ik ga weer naar binnen en gooi er een deel van m’n eten en kleding uit. Hierna leg ik met de nodige inspanning de kilometers naar het station alsnog af. In de trein en op de stations voor Leeuwarden heb ik flink wat bekijks en krijg ik nieuwsgierige vragen. ‘Doe je dan ook biathlon, met dat schieten enzo?’

Eenmaal in centrum Leeuwarden denk ik al direct meerdere keren: waar ben ik aan begonnen? De stokken die ik bij het skiken gebruik, blijven geregeld steken tussen de klinkertjes. ‘Even doorzetten Jorien, dan ben je zo op het platteland en kan de echte route beginnen’, pep ik mezelf in gedachten op. Ik blijk ietwat té optimistisch te zijn. Wanneer ik bij de groene velden en boerderijen aankom, strekt zich dan wel een geweldig paadje voor me uit… Het is alleen zo smal en het wordt onderbroken door zoveel steile bruggetjes, dat ik steeds vaker m’n Skikes moet uittrekken.

Een creatieve wijziging van plan

Toch weet ik ondanks heftige regenbuien, de blaren op m’n benen van de strakke skikebandjes, de steile bruggen, het niet kunnen afmaken van m’n slag, een dichte camping en een niet varende pont, bij Dokkum te geraken. Maar ik ben helemaal uitgeput en ik heb het koud. Was dit dan m’n avontuurlijke herfstvakantie? Het is zondagmiddag, ik ben pas twee dagen onderweg en ik sta nu te bedenken of ik de trein naar huis moet nemen…

Maar dan zie ik opeens een mogelijkheid! Waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht? Ik kan m’n rugzak er zo in proppen, m’n skikes en stokken mag ik vast wel in een schuur leggen en dan lijkt m’n tocht nóg meer op een Elfstedentocht… Alleen dan op het water, in plaats van op ijs. Ik ga het gewoon proberen en als ik die kayak niet mag lenen, dan kan ik altijd nog met de trein naar huis en een paar dagen gaan fietsen.

‘Ja hoor, prima! Kom maar naar de overkant, dan kun je even opwarmen en bekijken we de kajak.’ Ik kan m’n geluk niet op bij het uittrekken van de Skikes en tijdens het bijpraten met de eigenaren van de B&B en zorgboerderij. Wanneer ik even later over het water glijd met een stoere groene tweepersoonskajak, begint m’n avontuur echt!

Problemen met de kajak

‘Hè, dat is vreemd… het lijkt wel alsof er iets trilt voorin de boot…’ Alle mogelijke gedachten schieten door m’n hoofd. Kan zo’n kajak een lek hebben? Welke spullen in m’n tas kunnen absoluut niet tegen water? Waarom begin ik dan ook zo halsoverkop aan een kajaktocht? Oké, rustig blijven Jorien… gewoon de kajak even de kant optrekken en kijken hoe of wat.

Wanneer het me duidelijk is dat ik op de plek waar ik dan ben de kajak niet zelf op  vasteland krijg, klop ik aan bij een huisje. Anneke begint direct in het Fries… ‘Goedemiddag, sorry dat ik stoor en sorry ik spreek geen Fries, maar kunt u mij misschien helpen? Ik ben hier met de kajak naartoe gevaren, maar nu denk ik dat er iets mis is met de boot. Hij trilt helemaal. Zou iemand me kunnen helpen met de kajak uit het water tillen?’

Anneke vindt het allemaal de normaalste zaak van de wereld en roept haar zoon Jan erbij. Ondertussen vraagt ze of ik eerst een bakje koffie wil of dat we gelijk bij de kajak gaan kijken. Jan loopt – nadat hij zich in z’n overal heeft gehesen – mee om het mysterie van de ‘trillende boot’ te ontrafelen…

‘Maar met zo’n boot kan toch niet zoveel mis zijn’, zegt hij. Nee, dat moet ik toegeven. ‘Maar toch trilt er iets ofzo…’

Na een verhelderende opmerking van Jan, bedenk ik dat ik één ding kan hebben in m’n tas dat nog weleens trilt: de tandenborstel heeft een batterijtje… We kunnen er om lachen en Jan zegt: ‘Je kwam nog voor koffie toch?’

Varen op het Lauwersmeer

De volgende dag vaar ik na de sluis het Lauwersmeer op. Wat een fantastische vergezichten en wat voelt het stoer om zo te reizen met een kajak. Bij het zien van de zeilboten droom ik ervan om ooit op zo’n boot mee te mogen varen en te leren zeilen. Toch had ik niet voorzien dat ik nog diezelfde dag op een zeilbootje mee zou liften…

Na een korte pauze op een eilandje, trek ik m’n spatzeil weer om de kuip en vaar rustig het meer op. Met mijn zeer geringe kajakervaring, ben ik me er totaal niet van bewust hoe absurd gevaarlijk het is wat ik aan het doen ben. Zonder zwemvest nota bene en met een aardig windje, vaar ik midden op een groot meer. Wat ik niet weet, is dat ze op dat moment aan het spuien zijn, waardoor de stroming nog steviger is. Het gevolg? Ik kom amper vooruit en raak maar niet in kleiner vaarwater.

Daar komt de redding

Ik merk dat ik flink vermoeid begin te raken en besluit dat ik moet voorkomen dat ik nog gefrustreerder en banger raak. Ik kies er (gelukkig!) voor om op dat moment hulp in te schakelen. Bij de eerste de beste zeilboot die ik zie, steek ik mijn peddel omhoog. Senior Henk biedt me aan om mijn kajak achter zijn boot te hangen en sleept me weer richting de sluis. Ik ben onwijs opgelucht en na de spannende momenten op het meer en mijn belofte om voortaan altijd een zwemvest te dragen in een kajak of kano, geniet ik stiekem toch van dit onvoorziene zeilboottochtje.

Maandagmorgen praten mijn collega’s op de basisschool waar ik werk over hun vakantie en ik droom stiekem nog even weg naar mijn tentje tussen de koeien en de groene kajak uit Dokkum… Ik ben blij dat ik van tevoren niet te veel heb nagedacht over mijn tocht en wat er allemaal had kunnen misgaan. Wederom heb ik gemerkt dat het belangrijkste om een avontuur te beleven is: een plannetje hebben en gewoon beginnen!

Van Friesland naar Zweden

En zo komt het ook dat ik nu in een houten shelter ergens in Zweden lig. Ik hoor de golven van het meer en heb net de prachtige zonsondergang bewonderd. Tijdens mijn vijfweekse fietstocht vanuit Nederland, heb ik op de meest afwisselende plekken geslapen. Ik werd uitgenodigd voor een gezellige avond op een boothuis (båthus) met sauna (bastu), inclusief broodjes worst van de gril, kreeg tijdens mijn pauze in de regen onderdak met een kacheltje aangeboden & mocht van Gustav slapen in zijn Pipi Langkous huis. Stuk voor stuk kleine avonturen die ik beleef door gewoon te beginnen met fietsen. Over een paar dagen hoop ik een groter avontuur te starten: een Zweedse opleiding, compleet gericht op buitenleven, van een jaar. Nog 45 kilometer fietsen en een paar dagen uitrusten, voorbereiden en de omgeving verkennen en dan is het zover!