Itineraire des Belvederes: 68 km wandelen bij de Canigo

paulien@outdoorinspiratie.nl
12 augustus 2024

Ik bracht de winter van 2021 in Zuidwest-Frankrijk door. Na een lange lockdown, versoepelden de regels ook in Frankrijk en maakte ik na lang wachten weer mijn eerste meerdaagse wandeltocht. In de buurt van mijn huis liep de Itineraire des Belvederes, de 'route van de uitzichtpunten'. De 68 kilometer lange PR-route (Franse variant van ons 'streekpad') loopt door de voorheuvels van de Pyreneeën nabij de Canigo-berg (les Balcons Du Canigou).


Wandelen met uitzicht op de Canigou

De Itineraire des Belvederes ligt aan de voet van de Canigou (Canigó in het Catalaans), de berg die met een top op 2.784 meter hoogte een van de hoogste van de oostelijke Pyreneeën is. De iconische berg is een belangrijk symbool voor zowel de Catalaanse cultuur. Jaarlijks lopen veel wandelaars over de flanken en naar de top van de berg, maar deze route door de voorheuvels van de Canigou wordt minder vaak gekozen. Zonde, want vanaf dit pad zie je de berg misschien wel op zijn mooist. Mooie uitzichten zijn onderweg gegarandeerd, met aan de ene kant de ruige Pyreneeën en aan de andere kant de kalere heuvels van de Haute.

Begin- en eindpunt

De wandelroute ligt tussen Millas en Prades, beiden 30-50 minuten autorijden van Perpignan. Je kunt de route in beide richtingen lopen. Het is misschien goed om te weten dat Millas een stukje armoediger en crimineler is dan Prades, en minder voorzieningen heeft. Ik voelde me zelf minder veilig op straat in Millas, waar ik o.a. door een dronken man nageroepen werd en mijn auto - na verhalen van mijn Franse lokale buurvrouw - niet zo goed durfde achter te laten. Prades is groter, toeristischer en vriendelijker. Overnachten aan het begin of eind van de route kun je dus beter in Prades doen. 

Start tje in Millas? Parkeer je auto voor een paar dagen bij het centrum van Prades of in Vinça en neem de trein naar het startpunt.


Zo kom je er

Er is een goede treinverbinding tussen Perpignan, Millas en Prades. Deze trein stopt ook in Ille-sur-Têt en Vinça, mocht je de route in willen korten. Deze trein reed op het moment dat ik er was eens in de twee uur en een kaartje kost slechts een paar euro. Alleen op het station van Prades zag ik een kaartjesautomaat, maar je kunt makkelijk tickets bestellen via de SNCF-app. Op de website van SNCF vind je ook de treintijden. Er rijdt ook een bus tussen kleine dorpjes op de route en de grotere plaatsen. Dit geldt o.a. voor Montalba-le-Chateau en Molitg-les-Bains. Zoek voor vertrek de bustijden uit, want deze rijdt niet heel frequent.

Tip: op zaterdag- en dinsdagochtend is er een leuke markt in Prades, waar je lokale producten kunt kopen voor onderweg.


Markering van de Itineraire des Belvederes

De route is gemarkeerd met gele strepen en pijlen. Op belangrijke (kruis)punten staat ook een wegwijzerbord. Op de wegwijzerbordjes staat duidelijk ‘Itineraire des Belvederes’ vermeld. De route is twee kanten op gemarkeerd en volgens mij maakt het qua uitzichten en zwaarte niet zoveel uit welke kant je op loopt.

Ik raad je aan om de GPX-track van de route in je wandelnavigatie te zetten of mijn route in Komoot te gebruiken. Alle wandelroutes in dit gebied worden met geel gemarkeerd, dus als je op een kruispunt de verkeerde afslag neemt, kan je ver doorlopen op de verkeerde route. Bovendien zijn sommige strepen zo goed verstopt of vervaagd of zelfs helemaal ontbrekend, dat spieken in je navigatie(app) geen kwaad kan.

Tip: klik hier voor een overzichtskaart (PDF) van de route en hier voor het GPX-bestand


Beginnerfriendly

De route is technisch niet moeilijk en de paden zijn goed begaanbaar. Van mijn hoogtevrees had ik nergens last. Er ligt vrijwel nooit sneeuw op de paden. 's Zomers wordt het er wel erg heet, dus wandel de route liever in het voor- of najaar.

Draag stevige wandelschoenen, omdat de paden vaak uit losse rotsblokjes bestaan. Ik heb mijn wandelstokken regelmatig uit mijn tas gehaald voor de steilere stukken met een goed gevulde wandelrugzak op mijn rug.


Water en voeding onderweg

Ik liep de route tijdens de lockdown, dus restaurants langs de route waren sowieso gesloten en daardoor moeilijker te spotten. Supermarkten vind je alleen op het begin- en eindpunt, en eventueel in Vinça (ongeveer halverwege en een aardig stuk van de route af). Neem dus voldoende lichtgewicht voeding mee. De meeste dorpjes onderweg hadden geen bakker.

Houd er ook rekening mee dat het het hele jaar door behoorlijk warm is op de route, en je dus voldoende water mee moet nemen. Kijk op een kaart naar de stroompjes water die je onderweg tegenkomt en neem altijd wat extra water mee. Houd in gedachten dat sommige beekjes ’s zomers droog staan. Tussen Millas en Bélesta kwam ik weinig stromend water tegen. Gelukkig kun je in Bélesta je water bijvullen in de faciliteiten van de camperplaats. Sommige dorpen langs de route hebben een kraan met drinkwater in of nabij het centrum, maar vaker niet dan wel. Vaak kun je bij de begraafplaats water vinden, of je vraagt iemand in het dorp. Ik heb, afgezien van het stuk tussen Millas en Bèlesta, geen moeite gehad om water te vinden.


Overnachten langs de Itineraire des Belvederes

De route loopt door veel kleine dorpjes. Op sommige plekken is slechts één accommodatie beschikbaar, die je dus het best op tijd kan boeken. In toeristischere dorpjes zoals Eus en Molitg-les-Bains is het makkelijker om accommodatie te vinden. 

Fijne accommodaties onderweg:

Afhankelijk van hoe ver je op een dag wilt lopen, vind je niet op elk etappe-eindpunt een accommodatie. Lokaal openbaar vervoer is niet fantastisch geregeld, dus vraag de verhuurder van een andere accommodatie om een taxiservice aan te raden of je zelf een lift te geven.


Wildkamperen

Mijn oplossing voor de accommodatieschaarste, dat tijdens de pandemie nog net wat erger was: wildkamperen. Wildkamperen is in Frankrijk legaal, als je je aan bepaalde regels houdt. Dit betekent bijvoorbeeld dat je maximaal 1 nacht en alleen tussen 19.00 en 9.00 uur je tent opzet, op minimaal een uur lopen vanaf de openbare weg. Pas hier ook echt op met vuur, want het is brandbaar gebied.

Ik had geen moeite geschikte wildkampeerplekken te vinden. Er liggen naar mijn weten geen campings langs de route, dus mijn plan B was een accommodatie huren.


De beste tijd om de route te lopen

Ik liep de route eind februari bij een temperatuur van 15-17 graden. Onder de brandende zon heuvelop lopend, had ik het behoorlijk warm. Ik liep in korte broek en een T-shirt met korte mouwen, en zweette behoorlijk. Ik raad je aan de route in de herfst, winter of vroege lente te lopen. Check natuurlijk wel altijd voor vertrek even de weersvoorspelling!

Reisverslag | Itineraire des Belvederes

In mijn gastblog Wandelen met uitzicht op de Canigó lees je mijn ervaringen op de route. Ik deel er ook meer over de landschappen en bezienswaardigheden die je kan verwachten. Niet te missen: de ermitage Força Réal, het leuke dorpje Eus en de dolmen.