Kan ik dit pad met hoogtevrees? Komoot geeft antwoord

Hoe weet ik of ik een pad kan bewandelen met mijn hoogtevrees? Een belangrijke vraag voor mensen die - net als ik - hoogtevrees hebben én graag in de bergen wandelen. Of je nou op huttentocht gaat of een dagwandeling maakt: het is belangrijk om vooraf al te onderzoeken of je hoogtevrees onderweg getriggerd gaat worden. Dat doe je door je goed in te lezen in de route en vragen te stellen aan die de route al gelopen heeft. Is die informatie niet beschikbaar? Dan check ik de hoogtevreesvriendelijkheid van paden in mijn favoriete (gratis) routeapp Komoot.

Wandelpaden en hoogtevrees

Ik heb al van kinds af aan verlammende hoogtevrees. Een paar meter de diepte in kunnen kijken vlak naast het pad, en ik bevries van angst. Dat heeft de nodige gevaarlijke situaties opgeleverd, maar uhm ja ik leef nog. Wel heb ik mijn leven gebeterd, en doe ik nu vooraf al goed onderzoek naar de paden. Door mijn routes slim te kiezen en waar nodig alternatieven te bedenken, kan ik prima bergwandelen met mijn hoogtevrees.

Hoogtevreesvriendelijkheid labels in Komoot

Ik herken hoogtevreesvriendelijke wandelpaden dus op de wandelkaart. Dat kan op een papieren kaart, maar ik vind het in de planfase makkelijker om Komoot te gebruiken.

Je herkent de moeilijkheid van paden aan de labels die horen bij de Swiss Alpine Club Hiking Scale. Deze schaal bestaat uit de labels T1 tot T6, waarbij T1 paden technisch makkelijk zijn en T6 paden alleen voor heel geoefende bergbeklimmers zijn. Deze labels worden weergegeven op de wandelspecifieke kaart die beschikbaar is voor Komoot Premium leden. Deze functie is een van de redenen dat ik Komoot Premium-lid ben.

Moeilijkheidsschaal van de Swiss Alpine Club

• T1: wandelpaden. Deze paden zijn technisch makkelijk, met een redelijk egaal oppervlak. Langs deze paden zitten geen afgronden, dus van hoogtevrees heb je hier geen last.
• T2: bergwandelpaden. Deze paden zijn technisch ook niet moeilijk, maar wel uitdagender en minder egaal dan T1-wandelpaden. Ook langs deze paden liggen geen afgronden.
• T3: moeilijkere bergwandelpaden. Vanaf T3 moet je met hoogtevrees op gaan letten. Deze paden zijn wat uitdagender en liggen vaker langs een naar beneden lopende helling. Soms zitten er touwen of kettingen langs deze route, voor extra houvast. Dit soort paden gaan bij mij soms goed, soms niet. Als ik T3 op de kaart zie staan, doe ik extra onderzoek m.b.v. foto's van andere gebruikers (daarover verderop meer).
• T4: alpiene wandelpaden. Deze paden lopen bijvoorbeeld over gletsjers, puinhellingen en padloos terrein. Ook zijn er vaak dieptes naast het pad en loop je redelijk blootgesteld aan de elementen. T4, T5 en T6 wandelpaden vermijd ik als de pest.
• T5: uitdagendere alpiene wandelpaden over steile hellingen en mogelijk sneeuwhellingen waarvoor je een pikhouweel nodig kan hebben.
• T6: moeilijke alpiene wandelpaden. Alleen voor heel ervaren bergwandelaars met klimervaring. 

De structuur van lijnen op de kaart

Je herkent deze labels ook aan de structuur van de lijnen (paden) op de kaart. Een doorgetrokken lijn is T1, dus gewoon wandelpad. Een streepjeslijn is een bergwandelpad met label T2 of T3. Op een stippellijntje wil je je met je hoogtevrees echt niet bevinden, en op een via ferrata pad ook niet. Je ziet dat T2 en T3 met dezelfde structuur lijn aangegeven worden. T2 is met hoogtevrees goed te doen, voor T3 is dat nog even de vraag. Daarom kijk ik liever naar de T-labels die bij de paden staan, dan naar de lijnstructuur. De lijnstructuur heeft echter als voordeel dat deze ook voor niet betalende leden beschikbaar is.

Tip: deze informatie vind je ook allemaal terug in de legenda van Komoot:

Checken of routes met hoogtevrees te doen zijn

Ik controleer de hoogtevreesvriendelijkheid van bestaande routes in Komoot altijd eerst op de informatiepagina van de route. Routes die over blootgestelde paden lopen, krijgen een waarschuwing. De volgende meldingen kan je verwachten:

• 'Mogelijk gevaarlijk terrein' met een oranje waarschuwingssymbool. Dit zijn routes die technisch, moeilijk of gevaarlijk terrein bevatten waarvoor je mogelijk speciale skills of spullen nodig hebt. Dit zijn paden met label T3 of T4.
  
• 'Zeer gevaarlijk terrein' met een rood waarschuwingssymbool. Dit zijn T5- of T6-wandelroutes of via ferrata routes. Vermijden als je hoogtevrees hebt.

Je kan doorklikken in de linkjes op deze melding om te zien waar deze plekken zich op de route bevinden. Ik schrijf die route dan niet meteen af, maar ga verder onderzoeken met behulp van satelliet en foto's. Soms gaat het om een stukje van 5 meter waar het wat steiler is en je je aan een touw vast kan houden. Als ik op foto's zie dat de helling ernaast niet heel steil naar beneden loopt, durf ik het vaak wel aan.

Bovengenoemde werkt ook voor routes die je op andere websites vindt. Download de routeinformatie en importeer het gpx-bestand in Komoot. Sla hem op, zoek hem terug in je profiel en bekijk de route-informatiepagina.

Satelliet en foto's kijken

Over routes die volledig over T1 en T2 wandelpaden lopen, maar ik me niet zo druk. Stukjes met T4, T5 en T6 vermijd ik sowieso. T3 paden zijn vaak twijfelgevallen. Heeft het pad alleen een T3-label omdat ik over wat rotsen moet klimmen, dan kan ik dat stuk prima lopen. Heeft het pad een T3-label omdat er (ook) een diepte naast het pad zit, dan kan ik misschien beter omlopen. Het maakt voor mij ook nog uit of ik 2 meter of 50 meter langs zo'n diepte moet lopen. Twee meter lukt mij in gevallen van een goed begaanbaar pad nog wel. 

Ik wil dus meer ontdekken over deze routesecties. Dat doe ik door naar de hoogtelijnen op de kaart te kijken. Hoe dichter die hoogtelijnen bij elkaar liggen, hoe steiler de helling.

Trail view

Nog een fijne manier om een beeld van het pad te krijgen: Komoot Trail View. Deze functie is op het moment van schrijven alleen in de computerversie van de planner beschikbaar. Zet de functie aan via de kaartlagen en klik op de groene bolletjes. Elk groen bolletje is een foto van een andere gebruiker, die op die plek gemaakt is en waar een pad op staat. Ideaal!

Satelliet

Nog steeds twijfel? Verander de kaartlaag naar 'satelliet' om een beter beeld van het landschap te krijgen. Soms krijgen slecht zichtbare paden over een niet te steile grashelling ook label T3, terwijl die voor mijn hoogtevrees geen probleem vormen.

(trail view en satelliet zijn ook voor gebruikers zonder betaald lidmaatschap beschikbaar)

Zelf een hoogtevreesvriendelijke route uitzetten

Ik zet mijn (meerdaagse) wandelroutes het liefst zelf uit. Dat heeft als voordeel dat ik op de minder drukke en toch heel mooie plekken kan komen. Het heeft als nadeel dat ik niemand kan vragen naar de hoogtevreesvriendelijkheid van de paden. Daarom gebruik ik bij het uitzetten van meerdaagse wandelroutes in Komoot standaard de routeplanner met Premium-functies. Ik gebruik Komoot highlights om de mooiste plekken te vinden en de wandelkaart om de meest geschikte routes uit te zetten. Het is even wat extra puzzelen, zeker in voor mij onbekende berggebieden, maar het is zeker goed te doen. Zo zette ik mijn huttentocht in de Vanoise met behulp van Komoot helemaal hoogtevreesvriendelijk uit. Klik door en je zult zien dat je zelfs met ernstige hoogtevrees op hoogte met spectaculaire uitzichten kan wandelen.

Maar in de praktijk... 

Je zult tijdens het wandelen merken dat de labels op de kaart niet altijd overeenkomen met wat je onderweg ziet. Komoot is, net als veel andere gratis apps, gebaseerd op Open Street Maps. Dit kaartsysteem wordt bijgehouden door gebruikers wereldwijd en is daardoor vaak actueler en completer dan een topografische kaart gemaakt door professionele kaartenmakers. Soms sluipt er een 'foutje' in. Zo liep ik in Zwitserland eens op een wandelpad met label T1, terwijl ik over diepe spleten moest stappen om een niet zichtbaar pad te volgen. Dat pad had in mijn ogen label T3 moeten hebben. Dat gebeurt zelden, maar kán dus wel. Daarom is het altijd goed om een plan B te hebben, zoals je in de bergen natuurlijk sowieso moet hebben. Er kunnen tenslotte ook andere redenen zijn waarom je terug moet keren of versneld af moet dalen (sneeuwveld op pad, onweersbui, landslide, etc.). 

Ik neem standaard ook een papieren, topografische wandelkaart mee. Ik wil in afgelegen terrein namelijk echt niet afhankelijk zijn van technologie. Met de app is vaak weinig mis, maar je telefoonbatterij kan leeg raken en je kwetsbare scherm kan beschadigen. Ik check de moeilijkheidlabels van mijn geplande routes vaak ook nog even op die topografische kaart.

Tip: vind je software leuk en wil je een tip met andere gebruikers delen? Je kan zelf aanpassingen doen in Open Street Maps. Daar kan je bijvoorbeeld ook de moeilijkheid van een pad aanpassen.