4-daagse huttentocht in de Vanoise (Franse Alpen)

Na vele wintermaanden in Frankrijk doorgebracht te hebben, vond ik het tijd voor een zomertrip. Dat moest natuurlijk een huttentocht in de Alpen worden. Ik ging in boeken, tijdschriften en reisblogs op zoek naar de perfecte locatie. Ik viel voor de Vanoise. Het oudste nationale park van Frankrijk, relatief onbekend bij Nederlanders en met heerlijk ruige landschappen. Ik zette met behulp van Komoot een 4-daagse wandelroute uit. Het liefst wilde ik elke nacht bivakkeren, maar de plekken waren al bezet, dus ik zou twee nachten in een slaapzaal en een nacht in mijn tent overnachten. Ik neem je mee op 4-daagse huttentocht in de Vanoise, waarna ik je alle praktische info geef die je nodig hebt om in mijn voetsporen te treden.

Dag 1 van de 4-daagse huttentocht in de Vanoise

De eerste dag van de tocht gaat niet van een leien dakje. Eerst komt mijn online geboekte taxi niet opdagen. Lokale taxibedrijven zijn nog niet geopend, of ze hebben geen taxi beschikbaar. Ik houd enigzins paniekerig een langsrijdende taxi aan. De verveeld uitziende man zet ons af op het beginpunt, waar ik na een belachelijk hoog bedrag betaald te hebben aan de tocht begin (tip: beter taxi vooraf boeken bij het ongetwijfeld betrouwbaardere Taxi Gare de Moûtiers).

Het eerste wandelpad van de route is afgesloten met rood-wit lint. Het pad is in de kloof gestort. Dat lijkt me inderdaad niet lekker lopen, dus ik leg de route om over een zigzaggend grindpad. De zon schijnt sprookjesachtig door de bladeren en ik ben alle ellende van de ochtend vergeten. Ik slinger omhoog door het bos, tot ik vlakbij de bijzonder gevormde bergtop Tour du Merle kom. Hier begint een steile afdaling door het bos.

In het gehucht Plan de Fournier geniet ik van een welverdiende pauze. Ik zoek een rustig plekje achter de authentieke woningen. De zon schijnt, de krekels tjirpen en ook het uitzicht op de bergen is niet verkeerd. Bij de fontein vul ik mijn fles en houd ik mijn hoofd onder het verkoelende water.

Met nieuwe energie volg ik het pad aan de andere kant van het gehucht bergop. In tegenstelling tot eerder, heb ik nu vrij uitzicht. Links ruige bergen, rechts het dal met Alpentoppen aan de horizon. Hoog voor mij de berg Grand Bec en de col met mijn eindbestemming voor de dag. Eerst nog een flinke klim tussen de bosbesstruiken en dan beloond worden met uitzicht.

Nacht 1

Een blauw-wit-rode vlag wappert op de col. Ik heb Refuge du Grand Bec bereikt! De relatief kleine houten hut staat in een prachtig decor. Besneeuwde bergkammen, grillige bergen aan de horizon en de Grand Bec die boven het dak uittorent. Buiten scharrelen een hond en grote zwarte kippen. Gasten op kleurrijke crocs spelen spelletjes aan de picknicktafels en in de keuken wordt al druk gekookt. Ik maak mijn bed op in de ietwat krappe slaapzaal, en geniet in het zonnetje van het uitzicht.

Aan het begin van de avond schuiven de gasten aan tafel in de eetzaal. Zij genieten van een driegangendiner, terwijl ik buiten mijn zakje lichtgewicht voeding bereid. Ik geniet in de buitenlucht met een zakje curry in mijn hand van het uitzicht. Nadag ik de zon achter de bergtoppen heb zien zakken, kruip ik snel mijn warme bed in.

Dag 2

Na een simpel ontbijt van brood, jam en cornflakes, hijs ik mijn rugzak weer op mijn rug. Ik volg een smal pad richting de besneeuwde bergkam. De pas die ik over moet steken was gisteravond vanuit de hut al te zien. Het pad daarheen slingert over rotsblokken die de helling bedekken. De zon zit nog achter de bergen, zodat het nog aangenaam koel is. Op de pas neem ik afscheid van het uitzicht op de Grand Bec en de hut.

Door een met puin gevuld dal bereik ik de ‘echte’ pas. Ik heb een nieuw uitzicht unlocked. Met een alleen-op-de-wereld-gevoel volg ik het pad over de flank van de berg, met uitzicht op steeds meer ruige bergen. Mijn hoogtevrees wordt getriggerd op een geërodeerd pad met een staalkabel. Tien meter later bleek het allemaal wel mee te vallen.

Elke keer dat het pad om een nieuwe rotspartij buigt, maakt mijn hart een sprongetje. Het uitzicht kan dus tóch nog mooier! Sneeuwplakken bedekken delen van valleien en smelten in helderblauwe poeltjes. Rustende steenbokken staan rustig op de puinhellingen naar het pad te kijken.

Verderop ligt het Lac des Vaches. De stapstenen die door het midden van het ondiepe bergmeer liggen, staan op vele Instagram-foto’s. Gezinnen houden er complete fotoshoots. Ik gebruik het pad om het steigende pad aan de overkant te bereiken. Langs het heldere Lac Long bereik ik Refuge du Col de la Vanoise.

Nacht 2

Refuge du Col de la Vanoise is een van de grootste berghutten waarin ik overnacht heb. De slaapzalen liggen verspreid over een compleet gerenoveerd historisch gebouw en een recenter gebouwde berghut met eetzaal. Er kunnen minstens honderd gasten overnachten, maar het voelt niet heel massaal. Ik maak dankbaar gebruik van de warme douche (3 minuten warm water voor een euro). Ook hier sla ik de avondmaaltijd in de eetzaal over en kies ik voor de rust op het terras.

In de schemering wandel ik naar een open vlakte nabij de hut. Ik kruip met mijn camera dichter naar een mooie bloem en kan daarbij net over het randje van mijn heuvel kijken. Daar staat een gespierde steenbokman in het gezelschap van nog zo’n twintig soortgenoten. Ze komen zo dichtbij, dat het geluid van hun maaiende tanden goed te horen is.

Dag 3

Mijn wandelmaatje begint de dag met een verfrissende duik in het fotogenieke Lac Rond. Ik vind het nog te fris en zwem uiteindelijk pas rond lunchtijd in een meer. Ik wandel over een hooggelegen vlakte met grote rotsblokken. Aan het andere uiteinde kijk ik uit over een vallei vol donkere puinhellingen, die me aan IJsland doet denken. Op de voorgrond poseren gemzen alsof iemand ze speciaal voor mij ingehuurd heeft.

Het pad buigt van de vallei af, richting een groenere vallei met een paar boerderijen. Ik volg het pad over een boulder field, waarop je geen technische skills nodig hebt. De steenmannetjes leiden me naar het andere uiteinde. Een beter begaanbaar pad kronkelt richting Lac des Lozières. Een schaapskudde graast aan de oevers, en in de verte is de gletsjer te zien. Het wordt al snel duidelijk dat die gletsjer vroeger veel groter was. Ik loop over gletsjerpuin waarop kleine planten hard hun best doen te overleven.

Ik doe lang over de laatste kilometers van deze etappe. Niet omdat de route zwaar is, maar omdat er zoveel gemzen op fotogenieke locaties staan te grazen. Stevige mannen, elegantere vrouwtjes en schattige jonkies. Het is een wonder dat ik Refuge de l'Arpont voor het donker bereik.

Nacht 3

Bij Refuge de l'Arpont was het me nog wel gelukt om een bivakkeerplek te boeken. Door mijn late aankomst zijn er bijna geen grasplekken meer te vinden. Volgens de receptionist mag ik mijn tent ook op het enorme panoramaterras opzetten. Dat laat ik mij geen twee keer zeggen.

Deze laatste avond trakteer ik mezelf op een driegangendiner in de hut. Met een Vlaams en een Frans stel deel ik een hoge houten tafel in de eetzaal. Soep vooraf, een stoofpot met rijst als hoofdgerecht en een stevige brownie als nagerecht. Daarna snel naar het dakterras om een boekje te lezen bij zonsondergang. Wanneer de meeste mensen naar de slaapzalen vertrokken zijn, zet ik mijn tent op. Zonder buitentent, zodat ik vanuit de binnentent sterren kan kijken.

Om 2.30 uur verlaat ik de tent om naar de wc te gaan. Een half uur lang zit ik op het terras naar de Melkweg te kijken. De maan schijnt als een sikkel aan de hemel en duizenden sterren schitteren boven de bergtoppen.

De laatste dag van de 4-daagse huttentocht door de Vanoise

Al veel te snel is de laatste dacht van mijn avontuur in de Vanoise aangebroken. Bij zonsondergang pak ik mijn tent in en werk ik wat ontbijt naar binnen.

Ik zal je het complete verhaal besparen, maar vandaag leerde ik dat ik beter naar Komoot moet luisteren. Als deze navigatie-app zegt dat een route van A naar B niet via het pad dat ik in gedachten heb kan, dan moet ik dat serieus nemen. Niet eerst honderden hoogtemeters steil afdalen en dan bij een kloof met snelstromend water weer om moeten keren. Ik heb op deze dag veel meer hoogtemeters en kilometers afgelegd dan je in onderstaande Komoot-etappe ziet ;)

De afdaling naar Val-Cenis zoals je die in Komoot ziet, was geen teleurstelling. De ruige bergen verdwenen langzaam uit het zicht, maar de berghelling is ook heel mooi. In het kruidenrijke gras vol krekels, sprinkhanen en vlinders staan boerderijruïnes. Hoe verder ik afdaal, hoe groener het landschap wordt. Na dagen in ruig en grijs landschap doorgebracht te hebben, geniet ik van de grote naaldbomen. Ik volg de rivier door het dal naar het dorpje Val-Cenis, waar een taxi op ons wacht.

Wat kost deze 4-daagse huttentocht in de Vanoise?

Ik vond de Vanoise een verrassend betaalbare bestemming voor een huttentocht in de Alpen. Ik wandel veel in Zwitserland en voor de prijs van één overnachting daar, kon ik drie keer in een Franse refuge overnachten. De overnachtingsprijs in een slaapzaal ligt rond de 20 euro per nacht. Voor ongeveer 25 euro per persoon geniet je met je hutgenoten van een basic 3-gangen-maaltijd. Voor 10 euro ontbijt je de volgende ochtend ook mee, en voor een soortgelijk bedrag bestel je een lunchpakket. Drankjes kun je los bestellen.

Voor drie nachten in hutten inclusief drie maaltijden betaal je 65-75 euro per persoon. Dat komt neer op een totaal van ongeveer 200 euro per persoon. Tel daar nog transportkosten bij op.

Je kunt ook kamperen op de bivakplekken bij de hut. In plaats van maaltijden bestellen, kun je je eigen maaltijden in een speciaal keukentje in de hut bereiden. Je betaalt 5 euro per persoon voor het bivakkeren, plus de kosten van je eigen eten. Ga je low-budget, dan betaal je zo’n 25 euro per dag incl. eigen maaltijden. De totale trip kost dan ongeveer 75 euro excl. transportkosten.

De precieze prijzen van overnachtingen en eten vind je op de websites van de berghutten:

• prijzen Refuge du Grand Bec
• prijzen Refuge Col de la Vanoise
• prijzen Refuge de l'Arpont

Tip: als NKBV-lid krijg je korting op je overnachting in de hutten. Geef bij het boeken al aan dat je lid bent van een Alpenverein.

Hoe zit het met transport?

Wat kost transport? Een treinrit van Amsterdam naar Moutiers boek je vanaf 80 euro. Vanaf Moutiers lift je, of neem je een taxi naar startpunt Champagny. Vanaf het eindpunt betaal je max. 10 euro voor een bus naar het station van Modane. Reis met de trein van Modane naar Grenoble, waar je vanaf 70 euro naar Nederland. Kom je er niet uit met het openbaar vervoer? De taxi tussen Moutiers en Champagny en de taxi tussen Val-Cenis en Modane kost zo’n 40 euro per rit voor twee personen met bagage. Tussen Val-Cenis en Modane rijdt de betrouwbare taxidienst taxiburdin.com.

Ik raad je voor de rust aan om een nachtje in Moutiers en een nachtje in Val-Cenis of Modane door te brengen. Je vindt hier redelijk betaalbare hotels.

Is deze huttentocht moeilijk?

Een tocht door de bergen is natuurlijk nooit echt makkelijk. Er zijn hoogteverschillen en de paden lijken niet bepaald op die in het Vondelpark. Ervaring met wandelen in de bergen is dus altijd handig. Ook is het voor de veiligheid belangrijk dat je weet wat je in veranderende weersomstandigheden moet doen en kennis van basis-EHBO hebt. In vergelijking met andere huttentochten is deze door de Vanoise niet moeilijk.

Ik heb hoogtevrees en kon deze route op een stukje van 10 meter na zonder angst doen. Op dat stukje kon ik me vasthouden aan een staalkabel en was het pad nog redelijk breed, dus met wat geduld en positive self talk best te doen.

Op dag één stijg je bijna 1.400 meter. Dat is niet niets. Zorg dat je vroeg op pad gaat, zodat je tijdens de klim voldoende pauzes kunt nemen. Ik kwam net uit Nederland en mijn beenspieren protesteerden behoorlijk. Met pauzes was het uiteindelijk goed te doen, en het uitzicht vanaf de Refuge was de inspanning helemaal waard.

Wat is de beste tijd om een huttentocht in de Vanoise te maken?

Deze route ligt voor een groot deel rond de 2.500 meter hoogte. Dat betekent dat er een groot deel van het jaar sneeuw op de paden ligt. Ik liep de route in de eerste helft van augustus. Ik raad je aan om je tocht tussen eind juni en eind augustus te plannen. Doe eventueel navraag over de sneeuwcondities bij de refuges of de lokale VVV. Ga je buiten die periode op pad? Controleer dan ook even of de hutten geopend zijn.

Wat mag ik niet vergeten mee te nemen?

Op deze huttentocht in de Vanoise heb je geen speciale dingen nodig die je niet standaard voor een huttentocht mee zou nemen. Zie daarom ook mijn artikel Wat moet ik mee op huttentocht. Vergeet sowieso niet mee te nemen:

• stevige bergwandelschoenen
• wandelstokken (extra fijn op de steile daling)
• lakenzak
• kussensloop
• voldoende waterflessen en/of een camelbak
• waterfilter voor het bijvullen uit stroompjes
• goede regenkleding
• warme kleding voor ‘s avonds (het wordt op 2.500 meter behoorlijk koud)
• powerbank voor het opladen van elektrische apparaten
• je NKBV-lidmaatschapspasje als je die hebt. Daarmee krijg je korting op berghutten

Water en voedsel onderweg

Tijdens een huttentocht in de Vanoise ben je vooral op je eigen voorraad aangewezen. Langs de route liggen geen winkeltjes. Wel kun je in de berghutten dineren en ontbijt. Op aanvraag kan er een lunchpakket to go voor je bereid worden. Voor water ben je afhankelijk van schaarse stroompjes. Op dag 1 en dag 4 kwamen we weinig stroompjes tegen. Op andere dagen wel een aantal - zie Komoot. Op veel plekken in de Alpen vind je ‘voederbakken’ met een kraantje voor koeien. Hier niet, want hier lopen geen koeien. Neem dus voldoende water mee vanuit de berghutten.

→ Lees ook: hoeveel water moet je meenemen op je (meerdaagse) wandeling?

Kan ik ook wildkamperen in de Vanoise?

De Vanoise is een nationaal park. Je mag je tentje in het beschermde natuurgebied niet overal neerzetten. Volgens de regels mag je alleen op speciaal daarvoor aangewezen plekken bivakkeren. Wildkamperen, waaronder ze in Frankrijk verstaan dat je er langer dan een avond staat, is sowieso niet toegestaan. Ook zonder je tentje op te zetten mag je dus niet zomaar in de natuur slapen. De aangewezen bivakkeerplekken bevinden zich langs deze route bij de hutten. Elk van de drie hutten heeft een veld, of in het geval van de Col de la Vanoise een vlonder, waar tenten kunnen staan. Je betaalt 5 euro per persoon per nacht voor zo’n plekje. Je mag gebruikmaken van alle voorzieningen in de hut, inclusief keukentje, toilet en - indien aanwezig - badkamer. Let op: deze plekken moet je vooraf reserveren. Mijn ervaring is dat ze snel volgeboekt zijn, dus wacht daar niet te lang mee.

→ Zie meer info over wildkamperen in Frankrijk

Is de route gemarkeerd?

Nee, deze route is niet gemarkeerd. Het is namelijk geen bestaande route, maar een route die ik zelf in de routeplanner van Komoot uitgezet heb. Met behulp van de gratis navigatie-app treedt je in mijn voetsporen. Je hebt onderweg schaars bereik, dus download de route voor offline navigatie. Daarvoor kun je voor een paar euro het regiopakket bestellen. Een wandelkaart met 1:25.000 schaal en de gele Alpenwegwijzers zijn goede back-ups.

→ Lees hoe je je eigen meerdaagse wandelroute in Komoot plant

Belangrijke informatie

• In geval van nood kun je de hulpdiensten inschakelen via 1-1-2
• Je checkt de weersvoorspelling via meteofrance.com (Pralognan bijvoorbeeld). Ik gebruik in de bergen ook altijd de app Windy.
• Lees je in over onweer in de bergen
• Houd je aan de regels van het nationaal park. Niet wildkamperen, geen bloemen plukken, afval meenemen naar je eindpunt, op de paden blijven, etc.

Gratis routebestanden voor deze 4-daagse huttentocht in de Vanoise

Ik heb de route en de vier etappes van de huttentocht in Komoot uitgewerkt. Je kunt deze collectie hier bekijken. Sla de collectie en de route op in je profiel om ze later terug te kunnen vinden. Tip: in de comments bij de etappes heb ik handige informatie en tips gezet.

--> Wordt dit je eerste wandeltocht van berghut naar berghut? Lees mijn e-book Handboek Huttentochten om je goed voor te bereiden.