5-daagse (solo)hike in Małopolska in Polen

Na de zoveelste fijne zomer in de Alpen, wilde ik weer eens iets nieuws ontdekken. Een nieuw land met andere geschiedenis, cultuur, gastronomie en wandelpaden. Polen staat al sinds mijn biologiecolleges op mijn wensenlijst. De natuur is er uitgestrekt en gevarieerd, en er blijkt een heel goed wandelnetwerk te liggen. In oktober was het eindelijk zo ver. Ik maakte een 5-daagse (solo)hike in Małopolska.

Małopolska, vertaald als ‘Klein‑Polen’, is een regio in het zuiden van Polen. Je wandelt er in glooiende heuvels en ruige berggebieden zoals de Tatras en Beskiden. Er liggen zes nationale parken. Op de bergweiden worden oude schaapherderstradities in stand gehouden. Houd je ook van fietsen, (houten) architectuur of stadse levendigheid? Dat kan je in deze regio prima combineren met je wandelavontuur. Ik ontdekte de natuur tijdens 75 kilometer wandelen in Małopolska.

--> je kan het reisverslag overslaan en direct naar de praktische reisgids gaan

🪶Reisverslag: 5-daagse solohike in Małopolska 🪶

Lokale natuurgids en PTTK*-medewerker Adrian geeft me een lift naar het hooggelegen dorp Ochotnica Dolna. Ik ben zenuwachtig voor wat me te wachten staat. Dit is mijn eerste reis naar Polen, ik ken slechts één persoon die in Polen op wandelreis ging en ik spreek de taal niet. Gelukkig is er afleiding: Adrian uithoren. Wat is de geschiedenis van deze regio? Welke dieren leven er? Hoe zit het met nationale parken in Polen? Wat zijn die PTTK-hutten waar ik logeer?

Mijn wandelende encyclopedie zet me af bij het guesthouse van Jan, U Jaska. Ik eet voor het eerst pierogi. De combinatie van soep en deze dumplings zal ik komende week nog vaak eten en mijn favoriet worden.

* Het nationale toeristenbureau dat ook verantwoordelijk is voor het wandelnetwerk en diverse hutten en berghotels heeft

Hallo vuursalamander (etappe 1)

Jan rijdt me de volgende ochtend drie kilometer naar het startpunt. Bij een wit-blauw-witte markering aan de andere kant van het dorp zwaait hij me uit. Mijn taak voor vandaag is simpel: ene voet voor de andere zetten en deze markeringen volgen tot ik in het volgende dorp kom.

Ik loop heuvelop het dichte bos in. Wat is het hier stil. En mistig. En zo donker, dat ik de vuursalamander met zijn gele vlekken bijna over het hoofd zie. Na één kilometer heb ik al een van mijn favoriete dieren gespot. Dat lijkt me een goed teken.

Door de mist naar de berg Lubań

Ik volg de brede paden door het naaldbos gestaag bergop. Ik speur de bodem onsuccesvol af naar meer zwart-gele amfibieën, maar vind vooral veel verse paddenstoelen. Hoe dichter ik bij de top van de 1.211 meter hoge berg Lubań kom, hoe harder en guurder de wind. Op de afgevlakte top staat een uitkijktoren. Ik neem de trappen omhoog, maar verwacht vandaag weinig uitzicht. Gelukkig zijn er tekeningen en Komoot-foto's van het panorama. De beboste bergen van de Gorce-, Pieniny- en Beskiden-gebergten omringen deze plek. Aan de horizon zie je op een heldere dag zelfs de toppen van het hoge Tatra-gebergte op de grens met Slowakije liggen.

Weiden van de Vlachen

Voorbij de toren ligt een grote bergweide. Ik denk aan het geschiedenislesje van Adrian. De Vlachen, Roemeens-sprekende herders uit de Karpaten, trokken in de 14e eeuw dieper de bergen in. Ze reisden met hun schapen ook naar deze beboste bergen. Door de begrazing ontstonden 'połoniny', de bergweiden die ik ook komende dagen veel zal zien.

Op het laatste stuk van mijn afdaling zie ik zo'n weide in volle glorie. De wolk is opgetrokken. De omliggende heuvels met herfstbomen zijn zichtbaar. Aan de horizon steken de Beskiden als donkere silhouetten boven het groene landschap uit. Wat is het hier ruig! Enthousiast app ik mijn vrienden: 'ik weet niet waarom ik zo zenuwachtig was. Het is hier zo fijn, rustig en mooi.'

Fietsen rond het stuwmeer (bonus)

In Czorsztyn logeer ik twee nachten in bij Zajazd Pod Smrekami. Dit levendige dorp ligt aan het Czorsztynmeer. Dit stuwmeer in de vallei van de Dunajec-rivier is 11 km² groot. Langs de oevers is een gemarkeerde en autoluwe fietsroute uitgezet. Ik huur een e-bike bij ECO Active Resort Pieniny en begin aan de Velo Czorsztyn.

De route loopt net niet helemaal rond. Tussen de twee kastelen steek je over met een houten veerboot. Het lijkt me handig om daarmee te beginnen, dus ik koop een kaartje en geef de e-bike aan een medewerker, waarna ik getuige ben van een indrukwekkend potje e-bike-tetris. De boot volgeladen met fietsers en fietsen brengt me in zo'n 10 minuten naar de overkant.

Twee kastelen

Vanaf de dam is goed te zien hoe twee kastelen tegenover elkaar aan het meer liggen. In de 13e en 14e eeuw waren deze dam en dit meer er nog niet. De toen veel smallere Dunajec-rivier vormde de grens tussen de Poolse en Hongaarse koninkrijken. Aan de (voormalige) Poolse kant staat Kasteel Czorsztyn, aan de overkant Kasteel Niedzica. Vroeger stonden ze hoog boven de rivier om samen de belangrijke handels- en grensroute te bewaken. Nu liggen ze fotogeniek aan het diepe meer.

Zomers fietstochtje

Ik volg goed gemarkeerde en netjes onderhouden fietspaden langs de oever. Het water weerkaatst de blauwe lucht, ik word ingehaald door fietsers in t-shirt en zeilbootjes glijden over het water. Het lijkt wel zomer! Op deze heldere dag zie ik de bergen duidelijk liggen. In de route zelf zitten gelukkig maar een paar pittige klimmetjes. Daar ben ik dankbaar voor de e-bike, want mijn minder fortuinlijke medefietsers moeten afstappen en hun fiets omhoog duwen.

In het dorp Dębno verlaat ik de route om een van de oudste houten kerkjes van de regio te bewonderen. Hij werd rond 1490 gebouwd en steekt opvallend af tussen de modernere huizen. De kerk heeft een gotische bouwstijl, maar is helemaal gemaakt van larikshout. Bij de bouw werden zelfs geen metalen spijkers gebruikt.

Als ik toch historisch toerist speel, moet ik op het eindpunt natuurlijk ook binnen de muren van Kasteel Czorsztyn kijken. Ik koop voor een paar euro een kaartje en slenter tussen de oude muren. Het is duidelijk waarom dit kasteel precies hier gebouwd is. Wat een weids uitzicht over het meer naar de bergen.

Door het Pieninski Nationaal Park (etappe 2)

De volgende ochtend hervat ik mijn wandeltocht. In 15 kilometer wandelen doorkruis ik het Polen Pieninski Nationaal Park van west naar oost. Polen heeft 23 nationale parken en deze is de oudste en een van de kleinste.

Vlak buiten Czorsztyn staat een reconstructie van een oude boerderij zoals de Vlachen die bouwden. Geheel gemaakt van hout, met een puntig dak. Rook komt uit de deuropening naar buiten. 'Dzień dobry', groet ik de oudere man die in de deuropening zit. Hij wuift me naar binnen. Een enorme pan met gele vloeistof pruttelt boven het rokende vuur. In de volgende kamer wijst hij naar kokervormige en met patroontjes bedrukte kazen. Adrian vertelde me dat dit oscypek, traditionele schapenkaas, is. Ik koop een kaas van de vriendelijke man en vlucht de rokerige ruimte uit. Is het de mist of zijn het mijn uitgerookte ogen die mijn zicht over de bergweide beperken?

Trzy Korony

Over de bergweiden en door de bossen van het nationaal park loop ik richting de Trzy Korony, 'de drie kronen'. Zo worden drie uit de bomen omhoog stekende rotspunten genoemd. Dit is het bekendste uitzichtpunt van het gebied, maar de route er naartoe is minstens zo mooi. Het Tatragebergte aan de ene kant, de Beskiden aan de andere kant. Zonnige weiden, herfstige loofbomen en vele paddenstoelen. Van mij mag deze etappe wel 60 kilometer lang zijn.

Op het uitkijkpunt moet ik even schakelen. Het is een zonnige zondagmiddag, en ik ben niet de enige die het uitzicht vanaf het metalen uitkijkplatform wil zien. Ik betaal 10zl (2,50 euro) aan de man in het hokje en ga in de rij staan. Ik figureer in menig selfie en besluit tijdens het wachten staand te picknicken. Eenmaal op het uitkijkplatform bedenk ik dat ik zo weer 20 minuten in een rij zou gaan staan voor het uitzicht dat ik heb. Aan alle kanten bergen. Van kegelvormige bergen met toefjes herfstkleuren tot dichtbeboste bergen in de verte.

Naar de Dunajec-rivier

De rest van de route is aanzienlijk minder druk, maar zeker niet verlaten. Ik bezoek de overgroeide ruïnes van het Pieniny-kasteel en volg bospaden van paddenstoel naar paddenstoel. Een paar honderd meter van de route is wat technisch, met een smalle, steile trap en blootgestelde stukken. Er zit een leuning en het valrisico is niet groot, maar ik heb met mijn knikkende knieën wel wat wandelaars flink vertraagd (beter alternatieve route).

De bekendste boom van misschien wel heel Polen staat op de Sokolica-bergtop. De naaldboom lijkt zich van zwaartekracht weinig aan te trekken. Hij hangt hoog boven de diep uitgesleten bochten van de Dunajec-kloof.

Ik daal af naar de rivier, waar een man met rimpels en een zwarte hoed wandelaars naar de overkant vaart. Niet in een hypermoderne veerboot, dat past hier niet. De houten boot lijkt meer op een vlot, en de schipper peddelt ons op eigen kracht naar de overkant (5 zl p.p., contant betalen). Vanaf daar is het nog een kort stukje lopen naar PTTK-hut Orlica.

Door 'klein Pieniny' (etappe 3)

De zon breekt net door de wolken als ik 's morgens het overdekte panoramaterras van mijn slaapkamer op stap. Nog voor het ontbijt heb ik al de eerste regenboog in de bergen gezien. Het blijft niet bij die ene, want vandaag loop ik 90% van de route in de regen. 'Hè, bah'? Nee joh, ik geniet volop. Ik kan niet heel ver kijken, maar dat wil niet zeggen dat er niets te zien valt. Regelmatig denk ik: als het hier nu al zo mooi is, hoe mooi moet het hier op een heldere dag dan zijn.

Grenspalenslalom

Als de route niet zo perfect gemarkeerd zou zijn, dan had ik op deze etappe gewoon de grenspalen kunnen volgen. Witte palen met rode koppen met aan de ene kant een 'S' en aan de andere kant een 'P' wijzen me op de grens met Slowakije. Die grens loopt, net als mijn route, over de bergrug in 'Klein Pieniny'.

Schaapskuddes

Ik loop veel over hooggelegen weiden met vrijstaande bomen en kom herders tegen. Zij trekken met hun knuffelbaar ogende schapen en honden in alle soorten en maten over de bergrug. Ze steken hele verhalen tegen me af en glimlachen vriendelijk als ik naar mezelf wijs en verontschuldigend 'English' zeg.

Het valt me op dat ik al dagenlang geen omheiningen heb gezien. De schaapherders trekken rond met hun kudde. Zoals dat al eeuwenlang gedaan wordt, sinds de Vlachen deze transhumance introduceerden. Ook vandaag passeer ik een schapenkaasrokerij, maar dit keer ga ik niet naar binnen. Een pauze bij de Pod Durbaszką-hut moet ik door tijdgebrek overslaan. In plaats daarvan picknick ik met een been in Polen en een been in Polen. Daarmee red ik het wel tot mijn berghotel Bacówka na Obidzy.

Een impressie van de uitzichten op een heldere dag:

• Uitzicht op het Pieniny-gebergte
• Schronisko Pod Durbaszką
  

Beskid Sądecki in (etappe 4)

Uitgerust van de lange wandeldag loop ik de eetzaal van Bacówka na Obidzy in voor het ontbijt. Het panoramisch uitzicht dat ik op de website zag, blijft verstopt. Ik kom hier volgend jaar of het jaar daarna terug, beloof ik mezelf. Maar nu eerst genieten van het wandelen en van wat ik wél kan zien. Ik maak foto na foto in het mistige naaldbos, waarvan de bemoste stammen uit een tapijt van bosbessenstruiken steken.

Ik bereik een kruispunt in het bos dat volgens het bordje Wielki Rogacz heet. Hier neem ik afscheid van de blauwe markeringen. Dit is het eindpunt, of startpunt, van de bijna 200 kilometer lange route waarvan ik alleen het staartje liep. Misschien kan ik die volgend jaar helemaal lopen?

Met mijn hoofd in de wolken

Ik stap ik over op rode markeringen. Dat doe ik in het gezelschap van een Poolse medewandelaar. Hij doemt opeens op uit de mist en ik plas van schrik bijna in mijn broek. Hij blijkt goed Engels te spreken en, zoals iedereen die ik tegenkom, heel vriendelijk te zijn.

De mist wordt dichter, maar mijn nieuwe wandelmaat en ik klimmen toch de houten uitkijktoren op de 1.266 meter hoge Radziejowa-berg op. Ik open Komoot en kan in de highlight foto's van andere wandelaars zien. Ja, ook hier moet ik nog eens naar terug.

Mijn maat vertelt me dat dit zijn eerste meerdaagse wandeltocht is. Hij ontdekt het maken van meerdaagse hikes, ik het maken van meerdaagse hikes in Polen. Ik denk dat we beiden een nieuwe liefde hebben. Na een dik uur samen wandelen nemen we afscheid. Ik heb mijn eindpunt, de Przehyba Hut, bereikt, en hij loopt verder de bergen in.

Een impressie van de uitzichten op een heldere dag:

• Uitkijktoren op Mt Radziejowa
  
• Kruispunt onder Wielka Przehyba

Terug naar Orlica (etappe 5)

Ik verlaat de knusse warmte van de Przehyba Hut. Oeh, het is koud! Hangt daar nou ijs aan het dak? Ik ben nog geen tien minuten op pad, of het begint te sneeuwen. Sneeuw, yes! Oké, het is nat en blijft niet liggen, maar wie wordt nou niet vrolijk van de eerste sneeuw van het jaar?

Ik kom tot aan de Bereśnik-hut geen mens tegen. De sneeuw is inmiddels regen en ik word omhelsd door een wolk. Ik spot alleen twee reeën. Ik hoopte stiekem een wolf of beer te zien, maar die kans is zó klein. Het is alsof de Poolse weergoden me nog even maximaal willen testen. Het warme licht achter de ramen van de hut lokt me naar binnen. Ik heb inmiddels zoveel pierogi en aardappelpannenkoekjes gehad, dat ik zoete pannenkoeken voor de lunch bestel. Ik krijg er gratis knuffels van de kat bij. Ik breng mijn doorweekte telefoon weer tot leven, droog mijn handschoenen, muts en sjaal op de kachel en drink mijn zoveelste kop thee.

Afscheidscadeautje

Ik heb de test doorstaan en daar belonen de Poolse weergoden me voor. Als ik naar buiten stap, hangen de wolken boven de bergen. En kan ik ver kijken. Daar liggen de bergen van het Pieniny nationaal park. En daar ligt mijn eindpunt, het dorp Szczawnica. Ik daal af door het bos en slenter langs oude spa-gebouwen naar het centrum van het kuuroord. Opeens word ik me bewust van hoe ik eruit zie. Ingepakt alsof ik ga skiën en mijn regenbroek tot op mijn heupen met modder bedekt (had ik al gezegd dat het pad soms wat modderig was?). Ja mensen, kijk maar eens goed, dit is hoe een geslaagd avontuur er ook uit kan zien.

Ik volg de rivier naar bekend terrein, PTTK-hut Orlica. Nog één avond kijk ik vanaf de eettafel uit op Poolse bergen. Nog één nachtje zal ik in een Poolse berghut slapen. Nog één nachtje, en dan neem ik afscheid. Voor nu, want ik kom terug. Om deze route nog eens te lopen, en ook de andere groene gebieden op de Poolse landkaart te ontdekken.

Een impressie van de uitzichten op een heldere dag:

• Uitzicht op de boerderijen van Przysłup
• Uitzicht op het Tatragebergte
  

📖 Praktische tips voor jouw 5-daagse hike in Małopolska in Polen 📖

Handige informatie vind je in mijn blog met praktische tips voor wandelen in Polen. Daarin lees je onder meer over reizen met het openbaar vervoer, beren en wolven, kuddebeschermingshonden, prijzen, accommodaties, etc. Die algemene tips herhaal ik niet op deze pagina. Hieronder deel ik praktische informatie over specifiek deze tocht.

Zo kom je er

Voor een zo duurzaam mogelijke reis neem je de (nacht)trein naar Berlijn. Er rijdt een rechtstreekse trein van Berlijn naar Krakau. Zie de DB-planner voor de beste reisroute of boek je tickets naar Polen via Treinreiswinkel. Busmaatschappijen Sindbad en Flixbus brengen je rechtstreeks van Nederland naar Polen. Je kan natuurlijk ook (minder goed voor de wereld) met de auto of het vliegtuig naar Krakau.

Vanuit Krakau reis je met het openbaar vervoer in zo'n 2:45 uur naar het startpunt van deze route. Er rijdt een rechtstreekse bus naar Szczawnica. Plan je reis en bestel je tickets via deze website. Start je, net als ik, in Ochotnica Dolna? Dan neem je de bus naar Nowy Targ en stap je daar over in de bus naar Ochotnica Dolna.

Dit is de route

De route die ik liep is geen bestaande, maar een door de PTTK voor mij op maat gemaakte. Deze route is 75 kilometer lang en stijgt 2.830 hoogtemeters. Hij volgt deels de 193 km lange Blue Trail van Tarnów naar Wielki Rogacz en kort de Main Beskid Trail. Dat zijn twee van de mooiste meerdaagse wandelroutes in Polen. De PTTK van deze regio, Klein Polen, heeft een mooie website met nog vele andere trails.

Dit zijn mijn etappes als Komoot-route en gpx-bestand:

• etappe 1 - Komoot - GPX
• etappe 2 - Komoot - GPX. Neem dit alternatief als je hoogtevrees hebt of minder wil 'klauteren'.
• etappe 3 - Komoot - GPX
• etappe 4 - Komoot - GPX
• etappe 5 - Komoot - GPX
• fietsroute - Komoot - GPX

Omdat er langs een aantal etappes meer accommodaties liggen, kan je ook je eigen etappe-indeling maken.

Inkorten

Wil je een dag minder lopen? Heb je de auto mee en wil je dat start- en eindpunt gelijk zijn? Etappe 2 t/m 5 vormen een rondwandeling vanuit het grotere dorp Szczawnica. Hier zou je je auto gedurende je wandeling kunnen laten staan.

Navigeren

Het wandelnetwerk in deze regio is perfect onderhouden. Ik heb de hele route op de markeringen gelopen. Je volgt wit-blauw-witte markering tot Wielki Rogacz. Daar volg je de wit-rood-witte markering tot vlak voor Dzwonkówka, waar je overstapt op de gele route naar Szczawnica.

Neem altijd een kaart mee. Digitaal, en/of gedrukt. Bij toeristische accommodaties langs de route is de waterproof wandelkaart voor Pieniny te koop. Deze heeft schaal 1:25.000 en hierop staan de routes met de kleur van de markeringen ingetekend. Deze kaart is in Nederland niet te koop, maar lokaal makkelijk verkrijgbaar. Deze handige kaartenwebsite hoort daarbij.

Hoe moeilijk en zwaar is deze route?

De moeilijkheidsgraad van de paden is maximaal T2. Het stukje dat ik eerder aanduidde als niet heel hoogtevreesvriendelijk, is het enige stuk T3. Je kan daar het parallel-pad nemen. Verder zijn de paden nergens smal of technisch. Ook goed te doen voor mensen met hoogtevrees.

Na aanhoudende regen zijn sommige paden wel wat glad. Ik had op die stukken toch graag mijn wandelstokken gehad. Neem ze voor de zekerheid maar mee,

Hoe zwaar de route gaat zijn, hangt af van je conditie. De langste etappe is 20 kilometer lang, met 830 meter stijgen en 430 meter dalen. Dat is erg pittig als je niet getraind bent. Trainen dus. Heb je tijd? Maak dan na aankomst in Polen en voor de start van deze route al wat wandelingen met hoogtemeters om het rustiger op te bouwen. Ga deze lange dag sowieso vroeg op pad om voldoende pauzes te kunnen nemen en toch aan te komen voordat het restaurant sluit.

Fijn en veilig solo?

Ik liep deze 5-daagse (solo)hike in Małopolska in Polen als vrouw alleen. In het nationaal park was ik verre van alleen, maar op de doordeweekse dagen met veel regen kwam ik soms urenlang niemand tegen. Dan liep ik hele einden alleen door het bos. Ik vind dat tegenwoordig heel fijn, maar voor mijn eerste solotocht had ik dat te intimiderend gevonden.

De mensen die ik tegenkwam waren allemaal heel vriendelijk. Het voelde heel normaal om in mijn eentje in de restaurants te zitten. Dat deden meer mensen. Ik sliep elke nacht in een privékamer en voelde me daar helemaal op mijn gemak. Ik raad deze route 100% aan om solo te wandelen. Maar vind je alleen door een bos wandelen nog wat spannend? Dan zou ik dat eerst rustig opbouwen met avonturen dichter bij huis.

De hond mag niet mee

Polen is over het algemeen heel hondvriendelijk, maar in de nationale parken mogen geen honden komen. Etappe 2 loopt geheel door een nationaal park. Je kan natuurlijk wel een alternatieve route zoeken, of die etappe overslaan. Ik raad je echter aan naar een andere route te zoeken.

Overnachten langs de route

Ik logeerde onderweg in guesthouses en berghotels in of nabij natuurgebieden. Een deel van deze accommodaties zijn eigendom van of aangesloten bij de PTTK. Praktische informatie over hoe je deze hutten boekt en hoe het overnachten daar gaat, lees je in mijn blog Overnachten in PTTK-hutten.

Dat blog is sowieso handig om te lezen, want ik leg er ook wat Poolse gebruiken in uit. Zo is beddengoed vaak aanwezig, maar moet je op sommige locaties een eigen handdoek meenemen. En je wacht voor het diner niet aan een tafel tot iemand je bestelling komt opnemen of brengen. Je bestelt bij de receptie of bar en haalt je eten op als je nummer omgeroepen wordt.

Hier sliep ik onderweg

Ik logeerde in heel fijne accommodaties die ik allemaal 100% aan zou raden. Vriendelijk personeel, (bij helder weer) goed uitzicht, lekker eten en fijne kamers. Ik boekte overal een 2-persoonsslaapkamer met eigen badkamer. In de Przehyba-hut sliep ik in een 1-persoonskamer met gedeelde badkamer. Ook daar kan je grotere kamers met privésanitair boeken.

• Voor de start: U Jaska in Ochotnica Dolna. Jan is heel vriendelijk en spreekt goed Engels. Je kan hem vragen of hij je transfer aan wil bieden van het centrum van Ochotnica Dolna en de volgende dag naar de start van de wandelroute. Dit is een speciale gunst die je vraagt om kilometers over asfalt uit te sparen, geen standaardservice!
• Na etappe 1: Zajazd Pod Smrekami in Czorsztyn. Hier bleef ik twee nachten, zodat ik tussendoor de fietstocht kon doen. Ruime kamers en een gezellig restaurant. Groot deel van het personeel spreekt Engels.
• Na etappe 2: PTTK-hut Orlica. De meest fotogenieke accommodatie langs de route, met moderne houten inrichting met uitzicht op de bergen van het nationaal park. Het eten is hier heel goed. Download de Google Translate-app voor communicatie, of vraag hulp aan een medegast.
• Na etappe 3: Bacówka na Obidzy. Berghotel in een afgelegen dorpje. Met panoramaterras met uitzicht op de bergen. Ook hier Google Translate mee.
• Na etappe 4: PTTK-hut Przehyba. Prachtige hut in the middle of nowhere met weids uitzicht en gezellige katten.
• Na etappe 5: PTTK-hut Orlica, waar ik eerder ook was.

Handig: neem je eigen handdoek mee. En een zeepje, want in de en-suite badkamers is vaak geen handzeep aanwezig. Beddengoed is aanwezig of kan gehuurd worden. Een lakenzak is in deze hutten niet nodig.

Hier dineerde en ontbeet ik

Op al mijn overnachtingsplekken kan je avondeten en ontbijten. U Jaska is de enige accommodatie zonder restaurant. Vraag daar bij je boeking of je kan dineren en ontbijten en geef ook direct je dieetwensen door.

Bij de andere plekken kan je van de menukaart kiezen. Er staan overal vegetarische gerechten op het menu. Heb je andere dieetwensen? Communiceer dat vooraf, direct bij je boeking. Let op: de keuken sluit om veel plekken rond zes uur, dus het is gebruikelijk om uiterlijk 17.15 uur aan tafel te zitten.

Lunch en tussendoortjes

Ik bestelde bij elke accommodatie een lunchpakket. De ene lunch is uitgebreider dan de ander, dus neem voor de zekerheid een paar extra energierepen mee. De grotere accommodaties, zoals Orlica en Przehyba, verkopen tussendoortjes. Kleine supermarkten vind je in Czorsztyn en Szczawnica. Houd er rekening mee dat de meeste winkels op zondag gesloten zijn.

Handige links

• Nederlandse toeristische informatie over Polen
• Gemarkeerde wandelroutes in de regio Małopolska
• Mijn praktische tips voor wandelen in Polen

Niet vergeten mee te nemen

Wat je sowieso niet mag vergeten als je deze tocht gaat lopen:

• geschikte kleding en schoenen voor wandelen in de bergen
• contant geld. Je kan vrijwel overal pinnen, maar beter ook wat cash bij je
• voldoende water voor een hele wandeldag, want je kan onderweg moeilijk bijvullen
• voldoende eten voor je etappe(s), want er zijn weinig supermarkten en horeca onderweg.
• handdoek
• (zeepje)

Benieuwd wat je verder nog mee moet nemen? In mijn gratis e-book Stappenplan voor je meerdaagse wandeltocht deel ik een voorbeeldpaklijst met afvinkoptie.