2-daagse wandeling in het Glarnerland met overnachting in een hut

Klingelende koebellen, stille meertjes, krijsende notenkrakers en vrolijke huttenwaarden in authentieke berghutten. Het relatief onbekende Glarnerland, in het oosten van Zwitserland, stelt niet teleur als locatie voor een meerdaagse wandeltocht. Ik maakte een 2-daagse wandeling in het Glarnerland, met onderweg een overnachting in een berghut tussen twee bergmeertjes.

Over deze 2-daagse wandeling in het Glarnerland

Deze 2-daagse is heel geschikt voor wie nog nooit een huttentocht gemaakt heeft en graag eerst één nachtje wil proberen. Hij is ook heel geschikt voor wie in de buurt in een vakantiehuisje of op een camping logeert en even een nachtje in de bergen door wil brengen. Ik maakte deze wandeling vanaf een kattenoppasadresje in de buurt van Glarus, als een 24-uurs microavontuur in de bergen. 

De wandeling is technisch niet moeilijk, maar soms wel wat steil. Wandelstokken vind ik op de steilste paadjes met losse stenen een aanrader. Ik heb op deze route geen last gehad van hoogtevrees en ik heb meerdere gezinnen met kinderen zien wandelen.

De route is op de kenmerkende gele Alpen-wegwijzers gemarkeerd met groene stickers met 'Murgsee Rundwanderung'. Ik volgde de route met behulp van Komoot.

Dag 1: door het Murgtal en drie meren

De weg naar de parkeerplaats in het Murgtal is al een attractie op zich. Zigzaggend jagen we de brommende Toyota Aygo van mijn wandelvriendin de berg op. Eenmaal op de parkeerplaats moet ik het werk verder zelf doen. Aan het begin van het brede (grind)pad staat onze eindbestemming, de Murgseehütte, al gemarkeerd. Ik loop langs jonge koeien, varkentjes en kippen bij de bewoonde werel vandaan. Het landschap doet hier Scandinavisch aan, met rotsen en snelstromend water en dennenbomen. De spitse bergtoppen zouden verraden dat we in de Alpen zijn, maar die zitten verstopt achter laaghangende wolken.

De onderste Murgsee ligt fotogeniek onder een ruisende waterval. Was al die regen van de nacht en ochtend voor vertrek toch nog ergens goed voor. Een steil, verhard pad leidt naar de top van de waterval, waar de andere twee Murgseeën liggen. Tussen de twee vlakke watertjes ligt de Murgseehütte achter een groot rotsblok verstopt. Aan alle kanten van het dal rijzen groene bergwanden, maar de toppen zullen we tijdens ons verblijf in de wolken niet gaan zien.

Een vrolijke huttenwaard geeft me een rondleiding door de slaapzaal, de toiletten en het restaurant-deel. Na twee bedden in de slaapzaal geclaimd te hebben, genieten mijn wandelmaatje en ik in het restaurant van kruidenthee en een boekje. Het driegangendiner, bestaande uit soep, rijst met linzen en cornflakes met yoghurt, eten we samen met onze hutgenoten. Na het eten lopen we een stuk omhoog om de Sardona-berg aan de andere kant van het pad te zien. Rond negen uur gaat iedereen naar bed en ik ben binnen vijf minuten in dromeland.

Dag 2: door het Mürtschental

Vanuit het raam van onze lager (slaapzaal) zie ik niets dan wit. De berghut en ik bevinden ons in een wolk. Alleen het geklingel van de koebellen laten me weten dat de grote grazers nog altijd rond de bergmeren grazen. Nog slaperig schuif ik bij vier hutgenoten aan tafel, waar ik ontbijt met zelfgebakken brood met Alpenkaas en yoghurt met cornflakes. Na het ontbijt ontstaat enige drukte in de toiletten, waarna de hut al snel praktisch verlaten is. Mijn hutgenoten verdwijnen als roze, oranje, groene en blauwe vlekken de mist in.

Langs de oever van het meer moet ik meerdere jolige jonge koeien omzeilen. Mijn koeienangst bereikt vroeg op de ochtend al een hoogtepunt, maar er zit niets anders op dan doorlopen en dankbaar zijn dat die grote dieren zich tegen laten houden door zo'n lullig lijntje. Het hoogste punt van deze etappe hoef ik gelukkig niet met koeien te delen, zodat ik in rust kan genieten van het spel van de mist om de bergtoppen.

Tijdens het afdalen stijgt de mist langzaam op. Voor me ligt een groene vallei met enorme rotsblokken die duidelijk ooit onderdeel waren van de omliggende bergtoppen. Een beekje slingert rustig kabbelend door de groene vallei. Gele, paarse en witte bloemen zo ver je kan kijken: hier kan de gemiddelde rotstuin-eigenaar jaloers op zijn. De toppen van de bergen blijven verborgen in een wolk, maar zelfs dan is het uitzicht fantastisch.

De wandeling kan me niet lang genoeg duren, en al veel te snel daal ik over een slingerende bosweg af naar parkeerplaats-hoogte. Door de bomen vang ik zo nu en dan een glimp op van de in de zon badende Walensee. Zo'n 24 uur na het parkeren sta ik weer op de parkeerplaats, met het gevoel dagenlang door de bergen gezworven te hebben.

Praktische tips voor je 2-daagse wandeling in het Glarnerland

• Hoe eerder je boekt, hoe groter de kans dat er bedden beschikbaar zijn. De privékamers zijn sneller volgeboekt dan de lager met 34 matrassen.
• Boek de berghut minstens 2 dagen voor aankomst, want daarna kan er niet meer geboekt worden. Je kunt dat hier doen (geen korting voor NKBV-leden trouwens).
• Bij de boeking van de hut zit een basic (vegetarisch) 2- of 3-gangendiner in. Of je twee of drie gangen krijgt en of je vlees aan je maaltijd toe kunt laten voegen, hangt af van op welke dagen je komt eten. Ook het basic ontbijt zit bij de prijs in. Lunch kun je voor 15 Zwitserse frank per persoon bijbestellen (mijn tip: neem zelf lunch mee).
• Voor de parkeerplaats moet je aan het begin van het dal een parkeerkaartje kopen. De automaat is met een eigen parkeerplaats niet te missen. Parkeren kost 10 Zwitserse frank per 24 uur. 
• Sla wandelkaarten en -routes offline op, want in een groot deel van de vallei heb je geen internet. In de hut heb je tussen 8 uur 's morgens en 9 uur 's avonds wifi.
• Neem een powerbank mee, want ze willen liever niet dat je je telefoon in de hut oplaadt (de stroom is daar namelijk 10x zo duur als in het dal).
• Gebruik van een lakenzak is verplicht. Huttensloffen zijn gratis te leen. Neem voor de zekerheid oordopjes mee, voor het geval je naast een snurker komt te liggen.
• Er is geen douche aanwezig in de hut. Een washandje en evt. babydoekjes kunnen als alternatief dienen.
• Je kunt de route uitbreiden met overnachtingen bij één of meer hutten in de omgeving. Mijn favoriet: de Sardona Erfgoedroute (allemaal interessante geologie, oehhh!)