4-daagse huttentocht in de Vanoise (Franse Alpen)

27 augustus 2023

Tussen de toppen van de Franse Alpen wandelen stond al even op mijn wensenlijstje. Naast een grote liefde voor de bergen, heb ik ook verschrikkelijke hoogtevrees. Niet zo handig dus, maar gelukkig weet ik inmiddels dat dat me niet tegen hoeft te houden. Zo bleek ook maar weer in de planning van deze 4-daagse huttentocht in de Vanoise (Franse Alpen).

De Vanoise is het oudste nationale park van Frankrijk. Hoewel het er ruig en prachtig is, is het gebied relatief onbekend bij niet-Fransen. Met behulp van Komoot zette ik mijn eigen huttentocht uit langs de mooiste uitzichten van het natuurgebied. Ik neem je mee op 4-daagse huttentocht in de Vanoise, waarna ik je alle praktische info geef die je nodig hebt om in mijn voetsporen te treden.

Dag 1 van de 4-daagse huttentocht in de Vanoise

Dat zelfs met een uitstekende planning nog e.e.a. mis kan gaan, blijkt aan de start van de huttentocht. De online geboekte en bevestigde taxi komt maar niet opdagen. De lokale taxibedrijven zijn of nog niet geopend, of ze hebben geen taxi beschikbaar. Ik houd enigzins paniekerig een langsrijdende taxi aan. De verveeld uitziende man zet mij en mijn +1 tegen een twee keer zo hoge prijs af op het startpunt (tip: beter taxi vooraf boeken bij het ongetwijfeld betrouwbaardere Taxi Gare de Moûtiers).

Vervolgens blijkt het wandelpad vanaf daar afgezet met rood-wit lint. Het pad is in de kloof gestort, en dat lijkt me inderdaad niet lekker lopen. Ik leg de route in Komoot om over een zigzaggend grindpad. Wandelend onder het bladerdek waar de zon nog net doorheen schijnt, ben ik alle zorgen van de ochtend al snel vergeten. Ik slinger omhoog tot vlakbij de bijzonder gevormde bergtop Tour du Merle. Hier begint een steile afdaling door het bos waarbij mijn kniën dankbaar zijn voor mijn wandelstokken.

In het gehucht Plan de Fournier geniet ik van een welverdiende pauze in het gras achter de authentieke woningen. De zon schijnt, de krekels tjirpen en ook het uitzicht op de bergen is niet verkeerd. Nadat ik mijn fles in het fonteintje gevuld heb, steek ik mijn hoofd onder het verkoelende water.

Enigzins opgefrist volg ik het zonnige pad bergop. In tegenstelling tot eerder, heb ik nu vrij uitzicht. Links ruige bergen, rechts het dal met Alpentoppen aan de horizon. Hoog voor mij steken de berg Grand Bec en de col de hemel in. Daar bij die vlag ligt het eindpunt van deze eerste etappe. Ik moet nog een flinke klim tussen de bosbesstruiken trotseren, gelukkig wel met fantastisch uitzicht als beloning.

Slapen in Refuge du Grand Bec

Een blauw-wit-rode vlag wappert op de col. Ik heb Refuge du Grand Bec bereikt! De relatief kleine houten berghut staat in een prachtig decor. Besneeuwde bergkammen, grillige bergen aan de horizon en de Grand Bec die boven het dak uittorent. Een hond en grote zwarte kippen scharrelen in het hoge gras rond de hut. Gasten op kleurrijke crocs spelen spelletjes aan de picknicktafels en heerlijke geuren stromen uit de openstaande keukendeur. Ik maak mijn bed op in de ietwat krappe slaapzaal en ga dan snel weer naar buiten om in de zon te genieten van het uitzicht.

Aan het begin van de avond schuiven de gasten aan tafel in de eetzaal. Zij genieten van een driegangendiner, terwijl ik buiten mijn zakje lichtgewicht voeding bereid. Terwijl de zon langzaam achter de bergketen aan de horizon zakt, lepel ik in stilte mijn zakje curry leeg.

Dag 2

Na een simpel berghutontbijt van brood, jam en cornflakes, hijs ik mijn rugzak weer op mijn rug. Ik volg een smal pad richting de besneeuwde bergkam. De zon zit nog achter de bergen, zodat het nog aangenaam koel is. Het pad slingert tussen enorme keien over de helling richting een col. Op de pas neem ik afscheid van het uitzicht op de Grand Bec en de hut, en loop ik een met puin gevuld dal in. Aan de andere kant ligt de ‘echte’ pas, met uitzicht op weer andere bergen. Met een alleen-op-de-wereld-gevoel volg ik het pad over de flank van de berg, met uitzicht op steeds spitsere toppen. Mijn hoogtevrees wordt even getriggerd op een geërodeerd pad met een staalkabel, maar de afgrond is ver genoeg weg om me nog te laten functioneren.

Elke keer dat het pad om een nieuwe rotspartij buigt, maakt mijn hart een sprongetje. Het uitzicht kan dus tóch nog mooier! Sneeuwvlaktes bedekken delen van valleien en smelten in helderblauwe poeltjes. Rustende steenbokken staan rustig op de puinhellingen naar het pad te kijken. Het pad is overal gelukkig goed begaanbaar, en heerlijk rustig.

Verderop ligt het Lac des Vaches. De stapstenen die door het midden van het ondiepe bergmeer liggen, sieren vele Instagram-foto’s. Gezinnen houden er complete fotoshoots en de rust is ver te zoeken. Ik slalom om mensen en stap over de stenen om het steigende grindpad aan de overkant te bereiken. De rust keert terug, en langs het heldere Lac Long bereik ik Refuge du Col de la Vanoise.

Slapen in Refuge du Col de la Vanoise

Refuge du Col de la Vanoise is een van de grootste berghutten waarin ik overnacht heb. De slaapzalen liggen verspreid over een compleet gerenoveerd historisch gebouw en een recenter bijgebouwde berghut met eetzaal. Er kunnen minstens honderd gasten overnachten, maar het voelt niet heel massaal. Ik maak dankbaar gebruik van de warme douche (3 minuten warm water voor een euro). Ook hier sla ik de avondmaaltijd in de eetzaal over en kies ik voor een zakje in de rust op het terras.

In de schemering wandel ik naar een open vlakte nabij de hut. Met mijn camera in de hand kruip ik steeds dichter naar een mooie bloem. Ik kijk over het randje van de heuvel en spot onder mij een gespierde steenbokman in het gezelschap van nog zo’n twintig soortgenoten. Ik ben heel dichtbij, maar blijf onopgemerkt. Ik kan hun tanden het gras horen malen en betwijfel of ik ooit weer zo dichtbij een wilde steenbok zal komen.

Dag 3

Mijn wandelmaatje begint de dag met een verfrissende duik in het fotogenieke Lac Rond. Ik vind het nog te fris en zwem uiteindelijk pas rond lunchtijd in een (gletsjer)meer. De zon brandt fel als we over een hooggelegen vlakte met grote rotsblokken wandelen. Aan het eind van het plateau kijk ik uit over een vallei vol donkere puinhellingen, die me aan IJsland doet denken. Op de voorgrond poseren gemzen alsof iemand ze speciaal voor mij ingehuurd heeft.

Het pad buigt richting een groenere vallei met een paar boerderijen. Ik volg de roodwitte markering over een boulder field, waarop ik gelukkig geen technische skills nodig heb. De steenmannetjes leiden me naar een beter begaanbaar pad naar Lac des Lozières. Een schaapskudde graast aan de oevers, en grote witte honden houden de wacht. Terwijl ik picknick en een duik neem, verplaatst de kudde zich naar het volgende veld. Aan de horizon is een van de vele gletjsers van de Vanoise te zien. Wandelend over het gletsjerpuin is duidelijk te zien dat de gletsjer vroeger veel groter was.

Ik doe lang over de laatste kilometers van deze etappe. Niet omdat de route zwaar is, maar omdat er zoveel gemzen op fotogenieke locaties staan te grazen. Stevige mannen, elegantere vrouwtjes en schattige jonkies. Het is een wonder dat ik Refuge de l'Arpont voor het donker bereik.

Kamperen bij Refuge de l'Arpont

Bij Refuge de l'Arpont slaap ik niet in de slaapzaal, maar in mijn tent op het panoramaterras. Waar de kampeerplekken bij de eerste hutten helaas al volgeboekt waren, was hier nog een plekje. De grasplekken rond de hut staan al vol, maar ik heb een vrijstaande tent en kan dus ook op het grote houten terras kamperen. Eerst is het tijd voor een heerlijk driegangendiner in de hut. Met een Vlaams en een Frans stel deel ik een hoge houten tafel in de eetzaal. Soep vooraf, een stoofpot met rijst als hoofdgerecht en een stevige brownie als nagerecht. Daarna snel naar het dakterras om een boekje te lezen bij zonsondergang.

Volgens de weerapp blijft het droog, dus ik laat de buitenste laag van mijn tent. Zo kan ik vanuit mijn slaapzak sterren kijken. Om 2.30 uur verlaat ik de tent om naar de wc te gaan. Een half uur lang zit ik op het terras naar de Melkweg te kijken. De maan schijnt als een sikkel aan de hemel en duizenden sterren schitteren boven de bergtoppen.

De laatste dag

Al veel te snel is de laatste dacht van mijn huttentocht in de Vanoise aangebroken. Bij zonsopkomst pak ik mijn tent in en eet ik een warm ontbijt.

Ik zal je het complete verhaal besparen, maar vandaag leerde ik dat ik beter naar Komoot moet luisteren. Als deze route-app zegt dat een route van A naar B niet kan via het pad dat ik in gedachten heb, dan moet ik niet eigenwijs doen. Dus niet eerst honderden hoogtemeters steil afdalen en dan bij een kloof met snelstromend water weer de hele weg terug moeten lopen. Ik heb op deze dag veel meer hoogtemeters en kilometers afgelegd dan je in onderstaande Komoot-etappe ziet ;)

De afdaling naar Val-Cenis zoals je die in Komoot ziet, was geen teleurstelling. De ruige bergen verdwenen langzaam uit het zicht. Het landschap wordt hoe lager hoe groener. In het kruidenrijke gras vol krekels, sprinkhanen en vlinders staan boerderijruïnes die ik wel op zou willen knappen om er elke zomer een paar maanden te wonen. Na dagen in ruig en grijs landschap doorgebracht te hebben, geniet ik van de groene bomen en het geruis van de rivier. Ik volg het snelstromende water naar het dorpje Val-Cenis, waar een einde aan dit onvegetelijke avontuur komt.

Wat kost een 4-daagse huttentocht in de Vanoise?

Ik vond de Vanoise een verrassend betaalbare bestemming voor een huttentocht in de Alpen. Ik wandel veel in Zwitserland en voor de prijs van één overnachting daar, kon ik drie keer in een Franse refuge overnachten. De overnachtingsprijs in een slaapzaal ligt rond de 20 euro per nacht. Voor ongeveer 25 euro per persoon geniet je met je hutgenoten van een basic 3-gangen-maaltijd. Voor 10 euro ontbijt je de volgende ochtend ook mee, en voor een soortgelijk bedrag bestel je een lunchpakket. Drankjes kun je los bestellen.

De precieze prijzen van overnachtingen en eten vind je op de websites van de berghutten:

Voor drie nachten in hutten inclusief drie maaltijden betaal je 65-75 euro per persoon. Dat komt neer op een totaal van ongeveer 200 euro per persoon, exclusief transportkosten.

Low budget

Je kunt ook kamperen op de bivakplekken bij de hut. In plaats van maaltijden bestellen, kun je je eigen maaltijden in een speciaal keukentje in de hut bereiden. Je betaalt 5 euro per persoon voor het bivakkeren, plus de kosten van je eigen eten. Ga je low-budget, dan betaal je zo’n 20-25 euro per dag incl. eigen maaltijden. De totale trip kost dan ongeveer 75 euro excl. transportkosten.

Tip: als NKBV-lid krijg je korting op je overnachting in de hutten. Geef bij het boeken al aan dat je lid bent van een Alpenverein.

Hoe zit het met transport?

Een treinrit van Amsterdam naar Moutiers boek je vanaf 80 euro. Vanaf Moutiers regel je een lift, of neem je een taxi naar startpunt Champagny-en-Vanoise. Om uitgerust aan je tocht te beginnen, logeer je een nachtje in Moutiers.

Vanaf het eindpunt betaal je maximaal 10 euro voor een bus naar het station van Modane. Deze busverbinding wordt niet weergegeven in Google Maps, maar wel in de routeplanner van Rome2Rio. Het is buslijn S52 richting St. Michel de Maurienne Gare Routière. Hoe frequent hij rijdt, verschilt per seizoen, dag en per dagdeel. Er rijdt in het hoogseizoen ook een shuttlebus van Val-Cenis naar Modane. Deze boek je hier, met vertrekhalte bijvoorbeeld VAL CENIS Termignon - Mairie. Je kan ook een rit met taxiburdin.com boeken.

Reis met de trein van Modane naar Grenoble, vanaf waar je voor zo'n 70 euro naar Nederland doorreist. Boek je reis het voordeligst via de NS International routeplanner.

Reis je met de auto naar de huttentocht? Reis vanaf Modane in 1:20 uur met de taxi of 2:40 uur met het openbaar vervoer terug naar Moutiers. Je kan je auto ook op het eindpunt parkeren en dan op de eerste dan met het openbaar vervoer of de taxi naar Moutiers reizen. Zo hoef je je op de laatste dag van je wandeling niet druk te maken over bus- en treintijden.

Is de route moeilijk?

Een tocht door de bergen is natuurlijk nooit echt makkelijk. Er zijn hoogteverschillen en de paden lijken niet bepaald op die in het Vondelpark. Ervaring met wandelen in de bergen is dus altijd handig. Ook is het voor de veiligheid belangrijk dat je weet wat je in veranderende weersomstandigheden moet doen en kennis van basis-EHBO hebt.

In vergelijking met andere huttentochten is deze door de Vanoise niet moeilijk. Ik heb hoogtevrees en kon deze route op een stukje van 10 meter na zonder angst doen. Op dat stukje kon ik me vasthouden aan een staalkabel en was het pad nog redelijk breed, dus met wat geduld en positive self talk best te doen.

Op dag één stijg je bijna 1.400 meter. Dat is niet niets. Zorg dat je vroeg op pad gaat, zodat je tijdens de klim voldoende pauzes kunt nemen. Ik kwam net uit Nederland en mijn beenspieren protesteerden behoorlijk. Met pauzes was het uiteindelijk goed te doen, en het uitzicht vanaf de refuge was de inspanning helemaal waard.

Wat is de beste tijd om een huttentocht in de Vanoise te maken?

Deze route ligt op het hoogst rond de 2.500 meter hoogte. Dat betekent dat er een groot deel van het jaar sneeuw op de paden ligt. Ik raad je aan om je tocht tussen eind juni en eind augustus te plannen. Ik liep de route in de eerste helft van augustus. Doe eventueel navraag over de sneeuwcondities bij de refuges of de lokale VVV. Ga je buiten die periode op pad? Controleer dan goed of de hutten geopend zijn.

Wat mag ik niet vergeten mee te nemen?

Op deze huttentocht in de Vanoise heb je geen speciale dingen nodig die je niet standaard voor een huttentocht mee zou nemen. Zie daarom ook mijn artikel Wat moet ik mee op huttentocht. Vergeet sowieso niet mee te nemen:

stevige bergwandelschoenen
wandelstokken (extra fijn op de steile daling)
lakenzak
kussensloop
voldoende waterflessen en/of een camelbak
waterfilter voor het bijvullen uit stroompjes
goede regenkleding
warme kleding voor ‘s avonds (het wordt op 2.500 meter behoorlijk koud)
powerbank voor het opladen van elektrische apparaten
je (digitale) NKBV-lidmaatschapspas waarmee je 50% korting bij de hutten krijgt.

Water en voedsel onderweg

Je bent onderweg op je eigen voorraad aangewezen, want langs de route liggen geen winkeltjes. Behalve de hutten waarin je logeert, kom je geen bergrestaurants tegen. In de genoemde hutten kan je dineren en ontbijten. Op aanvraag kan er een lunchpakket to go voor je bereid worden. Voor water ben je afhankelijk van schaarse stroompjes. Op dag 1 en dag 4 zijn die wat schaars, dus neem voldoende water mee vanuit de berghutten.

→ Lees ook: hoeveel water moet je meenemen op je (meerdaagse) wandeling?

Mag je wildkamperen in de Vanoise?

De Vanoise is een nationaal park, en dat betekent dat je er niet mag wildkamperen of bivakkeren. Een uitzondering op die regel zijn de aangewezen bivakplekken bij de berghutten. Elk van de drie hutten heeft een veld, of in het geval van de Col de la Vanoise een vlonder, waar tenten kunnen staan. Je betaalt 5 euro per persoon per nacht voor zo’n plekje. Je mag gebruikmaken van alle voorzieningen in de hut, inclusief keukentje, toilet en - indien aanwezig - badkamer. Let op: deze plekken moet je vooraf reserveren. Mijn ervaring is dat ze snel volgeboekt zijn, dus wacht daar niet te lang mee.

→ Zie meer info over wildkamperen in Frankrijk

Mag mijn hond mee?

Honden zijn niet welkom in het beschermde natuurgebied waar deze route doorheen loopt.

Is de route gemarkeerd?

Nee, deze route is niet gemarkeerd. Het is namelijk geen bestaande route, maar een route die ik zelf in Komoot gemaakt heb. Met behulp van deze gratis route-app treedt je in mijn voetsporen. Je hebt onderweg schaars bereik, dus download de route voor offline navigatie. Daarvoor kun je voor een paar euro het regiopakket bestellen. Een wandelkaart met 1:25.000 schaal en de gele Alpenwegwijzers zijn goede back-ups.

→ Lees hoe je zelf een meerdaagse wandelroute in Komoot uitzet

Belangrijke informatie

In geval van nood kun je de hulpdiensten inschakelen via 1-1-2.
Je checkt de weersvoorspelling via meteofrance.com (Pralognan bijvoorbeeld). Ik gebruik in de bergen ook altijd de app Windy.
Leer vooraf wat je moet doen bij naderend onweer in de bergen.
Houd je aan de regels van het nationaal park. Niet wildkamperen, geen bloemen plukken, afval meenemen naar je eindpunt, op de paden blijven, etc.

Gratis routebestanden voor deze 4-daagse huttentocht in de Vanoise

Ik heb de route en de vier etappes van de huttentocht in Komoot uitgewerkt. Je kunt deze collectie hier bekijken. Sla de collectie en de route op in je profiel om ze later terug te kunnen vinden. Tip: in de comments bij de etappes heb ik handige informatie en tips gezet.

--> Wordt dit je eerste wandeltocht van berghut naar berghut? Lees mijn e-book Handboek Huttentochten om je goed voor te bereiden.