Weibsbilder Tour: 3-daagse (solo)huttentocht in het Zillertal

Van grindpaden over groene almen tot blokkenvelden en gletsjeruitzichten. De Weibsbilder Tour, een 3-daagse huttentocht in het Zillertal ‘voor stoere vrouwen’, laat je kennismaken met de gevarieerde landschappen van het Zillertal. Ik liep de route solo, maar hij is ook heel leuk om met vriendinnen te doen. Ik zal je er meer over vertellen.

Weibsbilder Tour: 3-daagse huttentocht in het Zillertal

Het Zillertal ligt in de deelstaat Tirol, ten oosten van Innsbruck. Het Zillertal bestaat uit vier vakantieregio’s: Fügen-Kaltenbach, Zell-Gerlos, Mayrhofen-Hippach en Tux-Finkenberg. 40% van het oppervlak is beschermd natuurgebied. In het Hooggebergtenatuurpark Zillertaler Alpen kan je ruim 9.000 diersoorten en meer dan 1.300 plantensoorten spotten. Als wandelaar heb je keuze uit 1.400 kilometer wandelpaden. Er lopen meerdere spectaculaire huttentochtroutes door de regio, waarvan de Weibsbilder Tour er één is.

De 40 kilometer lange Weibsbilder Tour in de Zillertaler Alpen leidt je langs een stuwmeer, heldere bergmeren, watervallen, 3.000+ meter hoge bergtoppen en Alpenweiden met loslopend vee. De route ligt in het westelijke deel van Nationaalpark Hohe Tauern, het grootste aaneengesloten nationaal park van de Alpen.

De route begint bij het dalstation van de Isskogelbahn in het gezellige Gerlos op 1.300 meter hoogte. De onderste van de Krimmler watervallen (1.076 meter) is het eindpunt. Hij is opgedeeld in drie etappes, met als hoogste punt 2.845 meter. Je stijgt in totaal 1.550 hoogtemeters, en je daalt er 1.700. Overnachten kan onderweg in een sfeervolle berghut en een guesthouse met een eeuwenlange geschiedenis.

Hieronder deel ik eerst mijn reisverslag om je een goed beeld van de route te geven. Daaronder deel ik uitgebreid mijn praktische tips.

Mijn reisverslag

Dag 1: de Wildgerlosbach naar de Wildgerlossee volgen

Vanaf de drempel van mijn hotel kijk ik op de wandelkaart. Ik volg de hele dag de kraakheldere Gerlosbach stroomopwaarts. Dat is makkelijk navigeren. Het dorp uit en het naaldbos in. Bij de dam van het Durlaßboden-stuwmeer de eerste hoogtemeters. Trap op en uitkijken over het stille water. Dan over de rechteroever door het naaldbos. Ik neem de smallere paadjes voor uitzicht op het ijsblauwe water in de Leitenkammerklamm-kloof.

Vanaf de karakteristieke berghut Bärschlagalm loopt de Weibsbilder Tour door open terrein. Aan de horizon schittert de Gerloskee-gletsjer tussen ruige bergen. Dit is mijn eerste solotocht op deze hoogte en over technischere paden zoals die voor morgen op de planning staan. Ik voel naast gezond respect voor de bergen groeiende zenuwen. Die ruigte… dat ziet er wel heel ruig uit. Maar ik heb de route goed bestudeerd en weet dat wat me te wachten staat past bij mijn vaardigheden.

Op naar het bergmeer

De grote parkeerplaats bij Alpinhaus Finkau staat vol en ik schat in dat zo’n kwart van de kentekens Nederlands is. Veel van mijn landgenoten zwemmen aan dit uiteinde van het stuwmeer. Anderen maken een dagwandeling naar de Zittauer Hütte. Na een lichte lunch treed ik in hun voetsporen langs de Wildgerlosbach. Eerst rustig stijgend over het gravelpad, daarna steiler bergop over een smal T2-wandelpad met uitzicht op de Wildgerlos-waterval. Op een paar stukken, en met name op de stalen ‘brug’, heb ik lichte hoogtevrees, maar dat zakt ook zo weer weg. Linksboven zie ik de berghut met houten gevel en groene luiken liggen, rechts de waterval en de gletsjer. Het levendige Gerlos voelt heel ver weg.

Na een laatste stukje over afgevlakte rotsen bereik ik de Unterer Wildgerlossee. Aan de oever ligt de Zittauer Hütte, waar het gezellig druk is op het terras. Ik lever mijn Weibsbilder-voucher in en krijg mijn lager (slaapzaal) toegewezen. Lakenzak uitspreiden, in mijn tas graaien naar een schone onderbroek en het zweet van me afspoelen onder de warme douche. Zo, nu heb ik wel zin in een stuk Apfelstrudel als tweede lunch.

Dineren en slapen in de Zittauer Hütte

Ik zit na een paar uur lezen met twee Nederlandse broers, een Duitser en een Duitse aan de ‘Stammtisch’. Mensen die ik nog nooit ontmoet heb, maar het voelt heel vertrouwd. We wisselen huttentochtinspiratie uit en bespreken wat ons morgen te wachten staat. Er komen heerlijke groente-cremesoep, salade en spinazieknödel op tafel. Ik vind het heel gezellig, maar na het dessert zakt de introverte batterij in het oranje en zoek ik buiten een rustig plekje om de zonsondergang te zien. Het water is nu volledig rimpelvrij, de fluit van een marmot doorsnijdt de stilte en de gletsjer kleurt nog blauwer in the blue hour. Ik heb al vele nachten in berghutten geslapen, maar op hoogte om me heen staren bij het laatste daglicht verveelt nooit.

Dag 2: bergmeren, blokkenvelden, bos

Ik word nog voor de wekker van 6.15 uur wakker. Ik ben een woman on a mission: ik ga over de blokkenvelden langs het meer en over de col en dan afdalen over wat puin en een eindeloos blokkenveld. Met mijn hoogtevrees ben ik altijd extra voorzichtig als de moeilijkheid van de paden volgens de kaart T3 of technischer is. Ik heb de route uitgebreid besproken met vijf wandelaars die hier goed bekend zijn. Ik kan dit, maar ik moet ook toegeven dat ik voor een fulltime avonturier minder avontuurlijk ingesteld ben dan mijn berglievende medemens. Technische(re) paden vind ik op het moment zelf vaak enorm spannend en pas achteraf leuk (klassiek geval type 2 fun). Bij het ontbijt herhaal ik de duidelijke afspraken die ik met mezelf heb: niets omhoog lopen wat je niet ook weer naar beneden durft en bij twijfel kiezen voor de veiligste optie (ook als dat terugkeren is).

Ik ben niet de enige die om 6.30 uur ontbijt. Ik controleer nog eens de weersvoorspelling: stabiel, maar met mogelijk onweer laat in de middag. Ik neem afscheid van mijn tafelgenoten en ga van start. Ik ga traag over de rotsblokken. Ik moet nog even het vertrouwen in mijn voeten en evenwichtsgevoel terugvinden. ‘Stop met langs de helling naar beneden kijken, dan heb je straks ook nog hoogtevrees, gekkie’ spreek ik mezelf toe. Achter me zie ik andere bergwandelaars als klipgeiten over de blokken stappen, ondertussen het meer fotograferend en een gesprek voerend. Wat moet bergwandelen zonder angsten en hoogtevrees (ook) fijn zijn. De ene spreekt me geruststellend toe: ‘rustig doorlopen, dan kom je er vanzelf doorheen’.

Hoe verder ik kom, hoe meer ik in een fijn ritme raak. De hyperfocus op een goede plaatsing van mijn voeten geeft een fijne rust. Hoe hoger ik kom, hoe beter het uitzicht op de hut, het bergmeer en de gletsjer. Hogerop kan ik ook neerkijken op de Oberer Gerlossee en zie ik beide de blauwe lucht reflecteren. Een losgeraakt stuk steen dondert over de Gerloskees-gletsjer, alsof de natuur me eraan wil herinneren dat zij hier de baas is.

Afgebroken topmissie en lang afdalen

Vlakbij de col is mijn zelfvertrouwen zo ver opgebloeid, dat ik besluit een uitstapje naar de top van de Rosskopf (2.845 m) te maken. Ook dat is een goed gemarkeerd pad over een blokkenveld. Het gaat top, tot het pad kort dicht langs de afgrond loopt en ik naar beneden kijk. Woesh, daar spoelt de angst door me heen. Ik loop nog een klein stukje door, maar draai 45 hoogtemeters onder de top om. De hoogtevrees heeft de angst in mij aangewakkerd en er wacht nog een lange afdaling door dit soort terrein. Laat ik mentale en fysieke energie sparen.
(Het topkruis is voor de meeste mensen met ervaring op T3 wandelpaden makkelijk bereikbaar, en je hebt er goed uitzicht. Uitstapje maken als je de tijd hebt)

Een smal pad over een bergrug leidt naar de col. Daar gaat het pad over een niet erg steile trap met kabel naar beneden. Daarna volgt 5 tot 10 meter steil pad met fijn grind. Krrr, krrrr glijden mijn voeten na elke stap een stukje door naar beneden. Plots heeft deze vrouw nog maar één missie in het leven: niet de diepte in glijden. Het stuk is kort, maar ik vind het het engste van de hele route. Schoenen met een goed profiel zijn hier een must, en wandelstokken een fijn hulpmiddel. Hierna valt het allemaal mee. Het pad over de rotsblokken daalt lang af, is duidelijk gemarkeerd en zo goed mogelijk begaanbaar gemaakt. En het uitzicht op de Reichenspitze… wauw. Ik heb al die kilometers geen last van hoogtevrees, maar loop met een grote glimlach rond. Kijk mij nou, ik word ook nog eens een klipgeit!

Einde van de blokkenvelden

Het blokkenveld eindigt bij een idyllisch bergmeer omringd door bloemen. Een smal pad loopt in de richting van gletsjers. Een paar meter ligt hij wel erg dicht langs een steile helling, maar ik zing mezelf door de hoogtevrees heen. ‘I am a woman on a mission’ als variant op Man On A Mission van Oh The Larceny. Hier op de berghelling steekt het pad meerdere riviertjes over via bruggen of stapstenen. Het is net een speeltuin voor volwassenen hier.

Na de oversteek van de rivier die in de lengte van het dal stroomt volg ik de laatste wandeluren een grindpad naar het Krimmler Tauernhaus. Nu ik minder naar mijn voeten hoef te kijken, kan ik nog meer van het uitzicht genieten. Aan weerszijden staan naaldbomen in verschillende soorten en maten. Er grazen paarden en er vliegen notenkrakers (bruine vogels met witte stippen en wit randje om de staart). Het blauwe water stroomt snel en wordt later een waterval. Dit is misschien wel mijn favoriete deel van de hele trip.

Slapen in het Krimmler Tauernhaus

‘Je slaapt in het Krimmler Tauernhaus? Dat is luxe! Met een sauna zelfs. En zulk goed eten’. De wandelaars die ik onderweg tegenkwam, hadden me al enthousiast gemaakt over mijn slaapplaats. Dit is een farm stay: een boerderij en compleet gerenoveerde accommodatie in één. Vanavond slaap ik niet in de slaapzaal, maar in een privékamer. Een privékamer met ‘oudelullenstoel’ met beweegbare rugleuning en uitvouwend voetenbankje. Ik neem een snelle douche en wordt één met de stoel. Ik ben vooral mentaal moe van deze dag, maar ook trots. Heb ik toch maar mooi (veilig) gedaan, daar buiten mijn comfortzone! Met mijn ogen dicht onder een dekentje beleef ik de landschappen van vandaag opnieuw. Wat was dat mooi!

Met trek schuif ik aan tafel in de eetzaal. Buiten klinkt gerommel en er stort regen naar beneden. Ja, toe maar, moedig ik de natuur aan. Morgen wandel ik langs een van Europa’s hoogste watervallen, die ongetwijfeld nog spectaculairder zijn met wat extra water.

Dag 3: langs enorme watervallen

Ik schuif de gordijnen open en kijk het Krimmler Achental-dal in. Daar loopt het grindpad dat ik vandaag ga volgen. Een ontbijt met zoveel mogelijk ingrediënten van eigen erf later stap ik de frisse ochtendlucht in. Het grind kraakt onder mijn schoenen, de Krimmler Ache stroomt snel. Aan weerszijden van het pad klingelen koebellen. Een alpensalamander schuifelt heel langzaam over het pad. De eerste e-bikers komen me tegemoet en groeten me vrolijk. ‘Servus!’ Ik kijk naar de bergen links van mij. Gisteren was ik daarboven ergens en dat smaakt naar meer.

Na een paar uur deel ik het pad opeens met vele mensen in fashionable schoenen en zomerse outfits. Ik heb de Krimmler watervallen bereikt. Het verbaast me niet dat het hier relatief druk is. Het water stort hier over drie niveaus 380 meter naar beneden. Het gedonder van zulke grote hoeveelheden water overstemt de stemmen. Ik sta bij elk uitzichtpunt gefascineerd te kijken en doe zo veel langer dan gepland over deze laatste, korte etappe. Een waardige afsluiting van een driedaagse met water als rode (blauwe) lijn. Ik kom zeker weten nog eens terug, misschien om de Dreiländertour te lopen als ik nog wat meer zelfvertrouwen op T3-wandelpaden opgedaan heb.

Zelf de Weibsbilder Tour lopen? Praktische tips

De Weibsbilder Tour heeft een grotere technische moeilijkheidsgraad dan je van mijn routes gewend bent. Etappe 1 en 3 hebben vooral T1 en T2 wandelpaden. Etappe 3 bestaat voor een groot deel uit T3 (zie uitleg SAC-schaal). Je loopt vele kilometers over soms vrij steil blokkenterrein en je moet een paar meter over fijn grind afdalen of een riviertje oversteken. De uitdaging wordt groter als er neerslag valt of slecht zicht is. Deze etappe is op een paar korte stukken na hoogtevreesvriendelijk, hoewel ik me voor kan stellen dat hoogtevrees getriggerd wordt als je dit soort terrein niet gewend bent. Loop deze route alleen (solo) als je al ervaring hebt in alpiene terrein.

Belangrijk voor je veiligheid: doorloop mijn checklist voor veilig (solo) bergwandelen. Noteer vast het nummer van de Oostenrijkse reddingsdienst in je telefoon, just in case. Österreichischer Bergrettungsdienst: 140.

Heb ik je niet afgeschrokken? Dan volgen hieronder mijn praktische tips voor de Weibsbilder Tour.

Zo reis je naar startpunt Gerlos

Er rijdt een directe nachttrein van Nederland naar Jenbach. Ik reisde met het nieuwste model, waarin ik een privéslaapcabine overnachtte. Relatief veel rust en privacy, en wakker worden in de bergen. Vanuit Jenbach nam ik de trein naar Zell am Ziller. Ben je er vroeg bij? Dan boek je dit al vanaf 40 euro enkele reis. Voor een slaapplaats betaal je een paar tientjes extra. Je plant en boekt deze reis via NS International. Tip: hoe vroeger je boekt, hoe goedkoper je rit. En reizen buiten het weekend is vaak goedkoper.

Vanuit Zell am Ziller nam ik bus 4094 naar Gerlos. Zie hier de actuele dienstregeling.

In Gerlos overnachtte ik in Hotel Waldhof. De eigenaars zijn heel behulpzaam en vonden het goed dat ik de bagage die ik tijdens mijn huttentocht niet nodig had bij hen achterliet. Er zijn meer van dit soort fijne overnachtingsopties.

Kom je met de auto? Deze kan je langparkeren op de parkeerplaats van het Isskogelbahn-dalstation. Dit kost op het moment van schrijven 15 euro per dag.

Weibsbilder Tour kant-en-klaar boeken

De makkelijkste manier om deze 3-daagse huttentocht te boeken is kant-en-klaar via de VVV van Zillertal Arena. Dat kan hier online, vanaf 215 euro per persoon. Hoe duur de reis uitvalt, hangt onder meer af van of je in een lager (slaapzaal) of privékamer wil slapen. Je boeking is inclusief

• hotelovernachting voor de start, met halfpension (= diner + ontbijt) in Gerlos.
• overnachting met halfpension in de Zittauer Hütte
• overnachting met halfpension in het Krimmler Tauernhaus
• kaarten met de route ingetekend en een document met info over de paden en hutten

Je betaalt zelf de kosten voor bijvoorbeeld transport naar Gerlos, bus van de waterval naar Gerlos, snacks, lunch, drankjes in de berghut, eventueel extra hapjes in de berghut. Sluit zelf een goede reisverzekering voor bergwandelen af.

Zelf boeken kan natuurlijk ook.

Markering van de Weibsbilder Tour

De Weibsbilder Tour is niet gemarkeerd met een eigen markering. Wel is hij makkelijk te volgen met behulp van de wegwijzers en rood-witte markering tussendoor.

Kijk vooraf goed op de kaart wat je via-punten zijn, zodat je bijvoorbeeld niet op de ‘zwarte’ route terechtkomt op dag 3 maar via de Roßkarscharte gaat.

Boek je het arrangement? Dan krijg je er een geprinte kaart met ingetekende route bij. Wil je ook een topografische kaart mee? Bestel deze (Zillertaler Alpen Ost) dan vooraf online, want ik kon hem in Gerlos nergens vinden. Bij de Zittauer Hütte is hij ook te koop.

Etappes op de kaart en als gpx-bestanden

• etappe 1: route op kaart (staat hier als 'dag 2' omdat de aankomstdag met accommodatie officieel 'dag 1' is) + gpx
• etappe 2: route op kaart + gpx
• etappe 3: route op kaart + gpx

Het gpx-bestand en een PDF-beschrijving van de hele tour download je op de website van Zillertal ARENA of Maps.Zillertal.at.

Solo maar niet alleen

Het Zillertal is een bekende wandelbestemming in Oostenrijk. Etappe 1 en 3 zijn ook goed populair als dagwandelroutes. Dat betekent dat je er in de vakantieperiodes niet alleen zal zijn. Bij het stuwmeer op etappe 1 en de watervallen op etappe 3 is het vaak erg druk. Op etappe 2 kom je in die periode ook ongetwijfeld andere wandelaars tegen. De Weibsbilder Tour is daarmee aanzienlijk drukker dan de andere routes die ik op mijn blog tip, maar dat heeft ook een groot voordeel: je kan solo op pad, maar hoeft niet alleen te zijn. Onderweg zin in een praatje? Of vind je het fijn om op de technischere stukken niet alleen te lopen? Dan sluit je je gewoon even bij iemand aan.

Van het eindpunt weer naar Gerlos

De route eindigt bij de parkeerplaats van de Krimmler watervallen. Je moet langs de kassa om daar te komen en betaalt 9 euro per persoon entree(exit)geld.

Bus 4094 (dienstregeling hier) brengt je van de Krimmler watervallen weer naar Gerlos. Deze bus rijdt niet heel frequent, dus plan je wandeldag goed. Bus gemist? Bij de bushalte zit een bezoekerscentrum met tentoonstelling en horeca. De watervallen liggen aan de weg die ook door Gerlos komt, dus je kan ook proberen te liften. Zo bracht ik een half uur door met heel leuke Duitsers die een vakantiehuis in de buurt hadden en me voor de deur van mijn hotel afzetten.

De beste periode

De Weibsbilder Tour wordt meestal tussen half juni en half september gewandeld. Met name in het begin van die periode kunnen er sneeuwvelden op de afdaling van etappe twee liggen. Ik hoorde van een volger dat er vorig jaar in september sneeuw op het pad van het stuwmeer naar de Zittauer Hütte en hoger lag, dus dat is niet heel onrealistisch.

Tijdens de vakantieperiodes zijn de paden van etappe 1 en (eind) etappe 3 vrij populair. Ik liep de route half augustus en verwacht dat het later in het seizoen net wat rustiger zal zijn. Met name de Zittauer Hütte zit in vakantieperiodes snel volgeboekt, dus boek je avontuur op tijd. Het VVV-kantoor van Zell-Gerlos kan je daar ook bij helpen.

De Weibsbilder Tour solowandelen

Ik wandelde deze 3-daagse huttentocht solo, maar niet echt alleen. Er waren zoveel mensen die dezelfde paden aflegden, dat ik niet alleen hoefde te lopen als ik dat niet zou willen. Zo wachtte ik voor een stuk dat ik spannend vond even op een paar medewandelaars.

Verder liep ik alleen en dat vond ik zoals altijd heerlijk. De tweede etappe loopt over wat technischer terrein en dat zou ik niet (solo) doen als je geen ervaring hebt met blokkenvelden en sneeuwvlakten oversteken.

In de Zittauer Hütte zit je gezellig met medewandelaars aan tafel. In het Krimmler Tauernhaus is de sfeer wat formeler en zit je alleen. Misschien fijn om een boek mee te nemen voor tussen de gangen door.

Overnachten in de bergen

Etappe 1 eindigt bij de Zittauer Hütte (ZH). Deze authentieke hut van de Oostenrijkse Alpenvereniging ligt aan bergmeer Wildgerlossee, omringd door toppen en Wildgerlos-gletjers. Vanaf het zonnige terras heb je spectaculair uitzicht. De hut op 2.328 meter hoogte wordt gerund door twee generaties van de Kogler, die er met hun (klein)kinderen wonen. De hut heeft het milieukeurmerk van de Alpenvereniging dankzij eigen energievoorziening, eigen watervoorziening en biologische zuivering van het afvalwater.

Etappe 2 brengt je naar het Krimmler Tauernhaus. Dit bergboerderij-guesthouse bestaat al sinds de 16e eeuw. De afgelopen 400 jaar is hij door familie Geisler gerund. De hut is compleet gemoderniseerd en luxer dan een berghut. Daarmee is de accommodatie ook verduurzaamd, met onder meer een eigen waterkrachtcentrale en afvalwaterzuivering. En zoveel mogelijk ingrediënten van de maaltijden komen van eigen erf of jachtgebied.

Beide accommodaties hebben…

• heel leuke eigenaars en medewerkers, die ook veel over de omgeving en paden weten
• comfortabele bedden in slaapzalen en privékamers
• een ‘Trockenraum’ (‘droogkamer’) voor je schoenen en vochtige kleding
• huttensloffen te leen
• douches met warm water. In de ZH koop je voor 3 euro een douchemunt voor 3 minuten water. Deze zit bij het kant-en-klare arrangement in.
• zitruimte met uitzicht, binnen en buiten
• halfpension: 4 gangen avondeten + ontbijt
• telefoonbereik, hoewel je daarvoor bij de ZH naar buiten moet

Tip: je kan etappe 2 ook eindigen bij de Richterhütte.

Deze knusse berghut heeft uitzicht op bergtoppen en gletsjers. De uitdagende etappe 2 wordt daarmee wat korter. Etappe 3 wordt dan langer, maar kan ingekort worden door tussen het Krimmler Tauernhaus en de top van de waterval met de wandeltaxi van het Tauernhaus te reizen. Wel even op tijd boeken, want deze kleine hut zit snel vol.

Weibsbilder Tour met de hond

Ik kwam in beide accommodaties wandelaars met honden tegen. Welke regels daar precies voor gelden, zou je even na moeten vragen bij de VVV of de accommodaties zelf. Volgens mij moet je een privékamer boeken en schoonmaaktoeslag (bij ZH 10 euro) betalen.

Er lopen koeien, paarden en schapen vrij rond op alledrie de etappes, dus houd je hond wel aangelijnd. Op etappe twee moet je viervoeter net als jij van rotsblok naar rotsblok, dus misschien dat je eerst even wil testen hoe leuk hij of zij dat vindt.

Hoeveel eten moet ik meenemen?

Je kan in beide accommodaties overnachten op basis van halfpension. Je boekt dan een overnachting met avondeten en ontbijt. Dat avondeten bestaat uit vier gangen: soep, salade, hoofdgerecht (keuze uit meerdere opties) en een dessert. Beide hutten hebben ook vegetarische opties. Eet je geheel plantaardig of heb je allergieën? Overleg dat bij je boeking dan direct met de huttenwaard.

‘s Morgens hebben beide hutten een ontbijtbuffet, dat in de berghut uiteraard wat minder uitgebreid is dan in het Krimmler Tauernhaus.

Je kan bij het inchecken een lunchpakket aanvragen. Op etappe 1 en etappe 3 kan je onderweg bij horeca lunchen. Op etappe 2 kan je een uitstapje maken naar de Richterhütte, maar het hangt van je wandelsnelheid af hoe laat je daar aankomt.

In de berghut kan je ook tussendoortjes voor onderweg kopen. De enige supermarkt langs de route is de Spar in Gerlos.

Hoeveel water moet ik meenemen?

Hoeveel drinken je nodig hebt op je tour, hangt af van je persoonlijke voorkeuren en het weer. Ik vulde op etappe 1 mijn voorraad aan bij Alpengasthof Finkau, waar ik ook stopte voor lunch. Tijdens etappe 2 vulde ik mijn voorraad aan door na het steilste stuk van de afdaling water uit de stroompjes te filteren. Voor de relatief korte etappe 3 nam ik water mee vanaf mijn startpunt.

In beide accommodaties kan je het water uit de kraan drinken en meenemen voor onderweg.

Niet vergeten mee te nemen

• bergwandelervaring en inzicht in welk weer je kan verwachten
• geschikte wandelkleding en schoenen met profiel
• wandelstokken
• lakenzak. Verplicht, ook te koop in de Zittauer Hütte
• contant geld, want je kan bij beide accommodaties in de bergen niet pinnen. Geld opnemen kan onder meer bij de bank in Gerlos.
• je NKBV-lidmaatschapspas als je die hebt, want daarmee krijg je korting op je overnachting.
• powerbank: de Zittauer Hütte heeft beperkte oplaadmogelijkheid en je wilt niet stressen omdat alle stopcontacten bezet zijn
• herbruikbaar afvalzakje. Neem je eigen afval mee uit de Zittauer Hütte
• topografische kaart (en kompas)

In mijn blog Wat moet ik mee op huttentocht vind je een complete paklijst.

→ Zelf deze route lopen? Boek de Weibsbilder Tour kant-en-klaar.

Tip: blijf nog even in het Zillertal

Ik bleef na terugkomst in Gerlos nog een paar dagen in het Zillertal. Ik wandelde bijvoorbeeld naar en rond de Isskogel (2.263 m.). Deze berg is met de kabelbaan vanuit Gerlos goed bereikbaar. In dit overzicht van wandelroutes in het Zillertal vind je meer ideeën voor wandelavonturen. Andere meerdaagse routes in de regio zijn de Berliner Höhenweg, de Peter Haberler Runde of de Trans-Alpine Crossing. Er is ook een vergelijkbare driedaagse, de Men on a Mission Tour.

Dit soloavontuur werd georganiseerd door Zillertal Tourismus. Meer informatie over de regio vind je op www.zillertal.at/nl.