Joli woont een deel van het jaar in Jordanië

Na vijf jaar fulltime nomadisch leven denk ik steeds vaker na over ergens een thuisplek opbouwen. Niet in Nederland (want mij te vol en te plat), maar in het buitenland. Ik vind het dan ook heel interessant om te horen hoe anderen dat doen. Ik ging in gesprek met Joli Deitz (30), die het grootste deel van het jaar in Jordanië woont.

Joli, je woont een deel van het jaar in Jordanië. Dat is weer eens wat anders dan Frankrijk of Bali. Hoe kwam je op dit idee?

‘Ik heb reizen altijd tof gevonden, maar nooit veel gedaan. In mijn eerste werkjaren werkte ik al remote (locatieonafhankelijk). Ik heb journalistiek gestudeerd, waar ik me zoveel mogelijk op het schrijven richtte. Na een paar jaar werken als eindredactrice op lokale redacties, wilde ik weer échte verhalen gaan schrijven. Zo startte ik 3,5 jaar geleden als ondernemer en maak ik samen met mijn klanten een positieve impact op onze wereld. Daarvoor hoef ik niet op één plek te wonen, maar omwille van mijn relatie destijds koos ik ervoor niet lang weg te gaan.

Toen die relatie uitging, kwam de reizigster in mij echter los: in het najaar van 2021 begon ik met een reis van 2,5 maand. Ik wilde naar Bali toe (want wie niet?). Maar vanwege een nieuwe coronagolf en wereldwijde lockdown, kon ik alleen binnen Europa of naar het Midden-Oosten reizen. Omdat ik echt een compleet andere cultuur wilde ervaren, koos ik voor dat laatste. Ik pikte een veilig en makkelijk te bereizen land uit de lijst. Zo ben ik in Jordanië terechtgekomen. Puur per toeval.

Ik vond het er zo fantastisch dat ik er vervolgens terug ben blijven komen. Op dit moment ben ik er voor de vijfde keer in twee jaar tijd. Doorgaans blijf ik er gemiddeld tussen de twee en drie maanden, maar de periodes worden elke keer langer. Ik wissel af met enkele maanden in Nederland. Geheel onverwachts heb ik echt een thuis gevonden in dit land.’

Wat mooi dat dat zo gegaan is! Waar verblijf je in Jordanië?

‘De enige plek waar je in Jordanië echt fijn kan wonen, is de hoofdstad Amman. Daar woont driekwart van de inwoners (zo’n 7 miljoen) en vind je alles wat je nodig hebt. Amman bestaat uit allemaal kleinere wijken, waar je ook een beetje het dorpsgevoel ervaart. Omdat het in berggebied ligt vind je overal prachtige uitzichtpunten. Ik verblijf in de bekende expatwijk Jabal Al-Lweibdeh, in een gedeeld appartement dat voorzien is van alle gemakken, inclusief wifi, airconditioning en - mijn grootste must – een fatsoenlijk bureau. In de wijk heb ik zo mijn favoriete cafés waar ik vaak werk, bevindt zich het instituut waar ik Arabisch les volg (complete onderdompeling in de cultuur: check) en ken ik aardig wat locals. Ook heb ik een vaste vriendengroep waarmee ik regelmatig leuke dingen doe, zoals hikes in de bergen en thee drinken bij de Dode Zee.’

Hoe anders is het leven in het Midden-Oosten van dat in Nederland? En wat trok je daar zo in aan?

‘Mijn eerste reis was echt een complete cultuurshock en ik vond het fantastisch. Ik sta sowieso erg open voor andere culturen en ik ben heel leergierig. Het is prachtig om te ontdekken wat de gedachten zijn achter bepaalde gebruiken. Wat ik heel fijn vind aan de Arabische cultuur is de spontaniteit. No way dat je hier met iemand voor een maand of zelfs een paar weken vooraf plannen maakt. Je belt dezelfde dag op en dan ontstaat het vanzelf. Iedereen gaat veel relaxter om met tijd. De gehaaste en gestreste maatschappij die we in Nederland hebben past mij veel minder.

Ook ervaar je in het Midden-Oosten veel meer het community-gevoel. Iedereen helpt elkaar zonder pardon, mensen zijn enorm vriendelijk en je wordt door complete vreemden op straat uitgenodigd voor thee. Is even wennen, als schuwe en sceptische Nederlander, maar op den duur ontdek je dat het ingebakken zit in de cultuur (en dat ze er écht niets voor terug hoeven). Ook de taal is ontzettend mooi en poëtisch. Ze hebben minstens tien verschillende manieren om dankjewel te zeggen en zelfs de meest gangbare uitspraken hebben prachtige vertalingen.’

Ik kan me voorstellen dat leven in zo’n ander land ook uitdagingen meebrengt. Wat is jouw ervaring daarmee?

‘Jordanië is een grotendeels Islamitisch land en daar moet je wel rekening mee houden. Je kunt het niet maken om er in een hemdje en korte rok rond te lopen. Kleding tot over de knieën en schouders is prima trouwens, je hoeft echt geen hoofddoek te dragen (tenzij je een moskee bezoekt). En tijdens de Ramadan word je bijvoorbeeld geacht niet op straat te eten of drinken. Vergeleken met andere landen in de regio, is Amman echter niet enorm conservatief. Bovendien heb ik een vrij groot aanpassingsvermogen, dus ik stoor me niet aan dit soort dingen.

Mijn grootste uitdaging ligt eigenlijk in mijn thuisland. Als Nederlander word je opgevoed met het idee dat het Midden-Oosten vol zit met terroristen en dat moslims om de een of andere reden gevaarlijk zijn. Ik krijg thuis meer dan eens de vraag of het als vrouw alleen wel veilig is. Eerlijk: ’s nachts over straat lopen voelt in Jordanië veiliger dan in Nederland en de mensen zijn er veel vriendelijker en behulpzamer. Ik probeer via social media dan ook te laten zien dat we veel foute vooroordelen krijgen aangeleerd en hoe het leven in het Midden-Oosten écht is.’

Ik ben heel benieuwd wat het leven in Jordanië kost. Wil je dat met ons delen?

‘Jordanië is een stuk goedkoper dan Nederland, maar relatief duur vergeleken met omliggende Arabische landen. Ik heb een lijstje samengesteld met wat ik gemiddeld uitgeef.

• Huur: 300 tot 400 euro
• Transport: 25 tot 35 euro
• Eten & drinken: gemiddeld 200 euro
• Arabisch les: 100 euro (ca. 10-15 euro per uur)

Eten en drinken is inclusief boodschappen, koffies en uit eten. Een diner buiten de deur kost je tussen 5 en 15 euro, afhankelijk van de luxe en het soort eten. De expatwijk is op alle vlakken duurder dan andere delen van de stad. De huur kan overigens veel lager zijn als je voor lange termijn tekent.

Qua transport maak ik vaak gebruik van Ubers omdat openbaar vervoer niet fantastisch is. Overigens is een trip langs alle toeristische bezienswaardigheden een heel ander verhaal – dat kost je namelijk wel een aardig zakcentje.’

Wonen en werken in het buitenland is iets wat veel van mijn lezers aanspreekt. Wat is je beste tip voor hen?

‘Ik dacht dat je echt een heleboel geregeld moest hebben voordat je in het buitenland kon gaan werken. De stap leek me enorm ver. De waarheid is dat dat wel meevalt. Een reisverzekering, een toeristenvisum en een vlieg- of treinticket is het belangrijkste. En een laptop natuurlijk om je werk te doen.

Mijn tip: probeer het eerst eens twee weken in een nabijgelegen land uit. De eerste keer dat ik het uitprobeerde, was twee weken lang in Praag. Daarna kun je vanzelf grotere stappen zetten. Je zult merken dat alles in Nederland gewoon doordraait en dat mensen echt wel een tijdje zonder je kunnen. En niets staat vast; als het je ergens niet bevalt, ga je gewoon weer weg of verder naar een andere plek.

Een ander belangrijk advies dat ik iedereen wil meegeven: neem je tijd. Pak je eerste weekje vrij, zodat je even kunt landen en acclimatiseren. Maak het jezelf gemakkelijk en ga niet als een backpacker op doorreis. Als iets vreselijk vermoeiend is, is het elke paar dagen verder reizen, tussendoor de hotspots bezoeken, je hostel doorrennen op zoek naar een rustige werkplek met degelijke wifi, je werk uitvoeren én je (sociale) batterij opladen. Geloof me, ik heb het zelf ervaren. Niet te doen! Slow travel is key. Verblijf ergens minimaal een maand, regel voor jezelf een fijne kamer met bureau en goede wifi, koop een lokale simkaart en neem je tijd om de omgeving te verkennen. Beter voor je gezondheid, efficiënter voor je werk én je leert de lokale cultuur veel beter kennen.’

Bedankt voor het delen van je verhaal en je foto’s. Waar kunnen we meer kijkjes in je leven krijgen?

‘Ik ben actief op Instagram @jolideitz en op LinkedIn. Op beide socials ben ik op een andere manier actief. Op Instagram laat ik veel zien over het Midden-Oosten, op LinkedIn richt ik me vooral op de maatschappelijke ondernemers met verhalen over Jordanië en tips over storytelling.

Mijn website is  www.jolideitz.nl , maar hier wordt op het moment dat dit interview plaatsvindt nog aan gewerkt. Hij zal wellicht richting begin 2024 online gaan.’

(foto van Joli bovenaan het blog is gemaakt door Studio Phylicia)