Packraften in de Ardennen: wandelen met een opblaasboot

Afwisselend varen in een opblaasboot en wandelen met die opblaasboot in je rugzak. Dat is packraften. Ik ging packraften in de Ardennen en het werd een onvergetelijk avontuur.

Wat is packraften?

Packraften, of packrafting in het Engels, is een relatief nieuwe manier van genieten van the outdoors. Een packraft, een lichte opblaasboot die in je rugzak past, draag je tijdens het wandelen op je rug. De peddel kun je in meerdere stukken opdelen en zo in een zijvak aan je rugzak vervoeren. Kom je bij water aan? Dan blaas je de boot gemakkelijk op met een pompzak, bind je je rugzak op de boot en vaar je naar het startpunt van je volgende wandeletappe.

Packraften in de Ardennen

Ik ging samen met een vriendin twee dagen packraften in de Ardennen. De organisatie The Packrafttrail heeft voor ons alles geregeld, zodat we zelf alleen nog maar hoefden te genieten van dit microavontuur. Het avontuur vond plaats in het Natuurgebied van de Twee Ourthes. De Ourthe is een rivier in de Belgische Ardennen, die tot het stuwmeer van Nisramont uit twee takken bestaat: de Ourthe Occidentale en de Ourthe Orientale. Vlak voor het stuwmeer komen de beide takken samen, wat de naam van het natuurgebied verklaart.

De organisatie verzorgde een opblaasboot, peddels, backpacks en een waterdichte zak. Je kunt ook voeding, kookbenodigdheden, tent en slaapspullen huren als je daar zelf niet over beschikt. Op de parkeerplaats bij het dorp Maboge krijg je Nederlandstalige instructies, waarna je zelfstandig met een kaart op pad gaat. ’s Avonds overnacht je op een bivakzone, vanaf waar je de volgende dag weer terug naar het beginpunt loopt en vaart. Welke route je dan neemt en hoeveel je die dag vaart, hangt af van de waterstand.

Wandelen over de Eislek Trail

Na een uitleg in de stromende regen, is het tijd om onze tassen in te pakken. Onze kampeerspullen en andere dingen die we pas ’s avonds weer nodig hebben, worden meegenomen door de organisatie. In mijn rugzak hoef ik zo alleen water, voeding, een setje droge kleding, de packraft en de peddel mee te nemen. De boot is opvallend licht en weegt slechts drie kilo.

Ingepakt in regenkleding is het tijd om te vertrekken. Op een geplastificeerde kaart staat de route ingetekend. We lopen een stukje langs een rustige weg, tot we een pad redelijk steil om hoog zien gaan. De wandeluitdaging is begonnen. Als snel zien we het blauwe bordje met een wit golfje dat de markering vormt van de Eislek Trail. Het grootste deel van de route volgen we deze markering. Niet overal, dus we moeten de kaart wel in de gaten houden.

Slingerend over smalle paadjes lopen we door een frisgroen bos. Er hangt een mist tussen de bomen en we blijken in een wolk te lopen. Het is doodstil in het bos, op het gedrup van water van de bladeren en onze hijgerige ademhaling na. Halverwege de heuvel hebben we een prachtig uitzicht op de bochtige Ourthe en het dorpje Maboge. Wolken hangen als watten tussen de met dennenbomen begroeide heuvels en ik kan het niet laten een typische ansichtkaartfoto te maken.

Een heel diverse wandeling

De 17 kilometer lange wandeling is erg afwisselend. Het ene moment lopen we door dennenbos, het volgende op een verhard weggetje tussen weilanden en weer later klauteren we over rotsen langs het water. Het gewicht op mijn rug valt me reuze mee, maar mijn Nederlandse benen moeten wel weer even wennen aan de hoge op- en afstappen. De steile hellingen zijn ook even wennen. Eén van de hellingen is zo steil, dat ik uiteindelijk grotendeels sleeënd op mijn kont naar beneden ga. Ik ben zo gefocust op waar ik mijn voeten neerzet, dat ik niet door heb dat er een stevige tak vlak boven het pad hangt. Ik stoot mijn hoofd en zie sterretjes.

Hoewel het geen warme dag is, druipt het zweet van mijn voorhoofd. Het klimmen en dalen is een goede work-out. Elke keer dat ik denk: het is weer even vlak, doemt de volgende helling op. Aan sommige hellingen lijkt geen einde te kopen, en ik hoor mijn wandelmaatje achter me een soort oerkreet slaan. Gelukkig zijn de uitzichten en de varens langs het pad de inspanning echt helemaal waard.

Na een stuk langs de oever van de Ourthe gewandeld te hebben, bereiken we het stuwmeer van Nisramont. Dat betekent het einde van de 17 kilometer lange wandeling en het begin van het varen.

Packraften in de Ardennen: varen op het stuwmeer van Nisramont

Slechts vijf keer hoef ik de pompzak met lucht te