Wandelen op de GR51
Eerder schreef ik al over mijn avontuur op de GR4. Na een ijskoude en vrijwel slapeloze nacht, besloot ik mijn route om te leggen langs een bed en breakfast in één van mijn favoriete dorpen ten noorden van Nice. Zo kwam het dat ik in het dorpje Cipières overstapte op de GR51, een GR-route in het zuidoosten van Frankrijk.
De GR51: wandelen van Breil-sur-Roya naar St-Cézaire-sur-Siagne
De GR51 is voor een GR-route aan de korte kant: 'slechts' 235 kilometer. Hij begint in Breil-sur-Roya, ten noorden van Menton, en eindigt in St-Cézaire-sur-Siagne, ten noorden van Cannes. Je kunt de route natuurlijk ook in tegenovergestelde richting lopen. Hij wordt ook wel de 'Sentier des 8 Vallées' genoemd en slingert door de voorheuvels van de Alpen en blijkbaar acht valleien. Hij overlapt in gebied daardoor deels met de GR4, maar volgt andere paden. Je kunt etappes van beide wandelroutes dan ook mooi combineren tot een meerdaagse ronde.
GR51 Dag 1: via Cipières naar Gourdon
Om half acht komt de zon op boven het Plateau de Caussols, het plateau waarop ik in mijn tentje sliep (of nouja, wakker lag). De temperatuur is nog ver onder het vriespunt en er ligt een laagje ijs op mijn tent. Mijn adem maakt wolkjes in het vroege zonlicht. Ik veeg het ijs er zoveel mogelijk vanaf en pak al mijn spullen in voordat de eerste wandelaars naar boven komen. Ik schep wat van de sneeuw die her en der opgehoopt ligt in mijn pannetje en laat dit smelten voor mijn havermoutontbijtje. Terwijl ik me verheug op warm eten, geniet ik van het warme ochtendlicht dat de heuvels om mij heen steeds verder verlicht. Ik ben helemaal alleen op het grote plateau en zie nergens om mij heen tekenen van menselijke bewoning. Dat is nog eens lekker opstaan!
Ik besloot halverwege de slapeloze nacht dat ik dat mezelf niet nog een nacht aan ging doen, en boekte een bed en breakfast in een oude schaapsschuur nabij het dorpje Gourdon. Dat betekent dat ik van de GR4 af moet wijken, maar ik kan de route nog volgen tot Cipières en dan overstappen op de GR51 die me naar Gourdon leidt. Hoewel deze routewijziging ergens als falen voelt, overheerst het gevoel van opluchting dat ik niet nog zo'n helse nacht mee hoef te maken.
Van Cipières naar boven
In het zonnetje volg ik de rood-witte markering over het plateau. Na een half uur vind ik een put in een grot en kan ik eindelijk mijn watervoorraad aanvullen. Er ligt een schapenkaak op de bodem, dus ik ben blij met mijn fles met waterfilter. Na een lange afdaling bereik ik het dorpje Cipières, waar het op deze ochtend compleet uitgestorven is. Ik slenter wat rond en neem vervolgens de GR51 de berg weer op. Het pad slingert de noordhelling op, waar nog een paar weken oude sneeuw ligt. Mijn voeten glibberen over het ijzige oppervlak van het pad, terwijl ik in een T-shirt van de zon op mijn huid geniet.
Verder naar boven wacht me opnieuw een plateau. Dit keer geen kaal plateau, maar één bezaaid met loofbomen. Het lijkt wel herfst hier, want de dorre bladeren hangen nog aan de takken. Mijn spieren zijn nog herstellende van de vorige dag, dus ik doe het rustig aan. In de middle of nowhere begint de enige man die ik op het hele plateau tegenkom 'gezellig' een gesprekje' met me. Mijn onderbuikgevoel zegt 'loop maar even door', dus ik houd het gesprek af en loop iets sneller dan voorheen weer door. Op zulke momenten ben ik erg blij met mijn GPS met noodknop en volgfunctie.
Naar Gourdon
Het plateau waarover ik loop is behoorlijk vochtig. Ik moet om plassen om het pad heen stappen, terwijl het ruim twee weken niet geregend heeft. Verspreid door de weilanden en bosjes staan bories, stenen hutten, in verschillende staat van onderhoud. Uren lopen van de dichtstbijzijnde weg nader ik opeens een boerderij waar saffraan gekweekt wordt. Zó afgelegen zou ik dan ook weer niet willen wonen.
Over de Voie Romaine du Plateau de Cavillore treed ik in de voetsporen van de Romeinen. Ik vind het fantastisch om te bedenken dat zij hetzelfde uitzicht hadden als ik: heuvels die al zo'n lange tijd niet veranderd zijn. Al zagen zij hoogstwaarschijnlijk geen paragliders door de lucht zweven. Vanaf de Col van het Plateau de Cavillore geniet ik van het uitzicht, voordat ik over een steil zigzagpad naar het dorpje Gourdon afdaal.
Vriesdroogmaaltijden in een bed en breakfast
Het pittoreske dorpje Gourdon is uitgestorven. De VVV is nog wel open en ik vraag naar mogelijkheden om eten te kopen. Die zijn in het volgende dorp, op slechts 10 tot 15 minuten rijafstand. Okeee, dat wordt geen vers eten voor mij. Zo komt het dat ik die avond in het bed van mijn bed en breakfast een gevriesdroogde maaltijd uit een zakje zit te lepelen. Mijn favoriete 5 Bean Cassoulet, dat dan weer wel.
Ik vind de rust bij de oude schaapsschuur waarin ik verblijf zo fijn, dat ik er nog een nachtje bij boek. De volgende dag lees ik in de tuin, knuffel ik met de katten en eet ik samen met de vriendelijke gastvrouw. Allemaal ongepland, maar heel welkom.
Dag 2 op de GR51: Chemin du Paradis
Goed uitgerust begin ik aan de wandeling terug naar het dorp. Ik heb helemaal zin om weer te gaan lopen en werd eerlijk gezegd vrij rusteloos van de rustdag. Hikingkriebels! Gelukkig heb ik het trailgevoel direct weer terug als ik bij Gourdon afdaal de Chemin du Paradis op. Zigzaggend brengt deze route me naar beneden, richting de Gorges du Loup. Gourdon is nog net te zien op de top van de rots die hoog boven mij uittorent. De zon schittert door het groene bladerdek en geeft me een lentegevoel in januari. Ik volg het nauwelijks zichtbare Canal du Loup tot le Bar-sur-Loup, een gezellig plaatsje met een minder gezellige verkoper in de bakkerij. De beste man papegaait mijn slechte Frans na voor zijn andere klanten en lacht daar vervolgens vooral zelf hard om. Ach, niets kan mijn wandelpret drukken vandaag.
Het vervolg van de GR51
Vanaf Le Bar-sur-Loup kun je de GR51 verder volgen naar de stad Grasse, vanaf waar je makkelijk met het OV kunt reizen. Je kunt vanaf daar ook de GR4 terug naar Cipières volgen. Ik heb diverse dagwandelingen op andere delen van de GR51 gedaan en kan je vertellen: dit is echt een prachtige route!
Ik week bij Le Bar-sur-Loup van de GR51 af omdat ik nog twee lange dagen terug naar mijn auto op mijn meest recente huisoppasadres moest lopen.
Praktische tips voor het wandelen van de GR51
Water is niet overal langs de route even makkelijk te vinden. Gebruik een kaart om slim te plannen hoeveel water je vanaf elk waterpunt mee moet nemen. Houd er rekening mee dat stroompjes soms (zelfs in januari) droogstaan. Je kunt beter plannen rondom bronnen en dorpjes.
Wil je kamperen langs de GR51? Neem stevige haringen mee, want de ondergrond is vaak keihard. Je lichtgewicht haringen zouden verbuigen als je die met een steen de grond in moet rammen.
Check de weersvoorspelling voor je vertrek. Het hoogste punt van de route is op slechts 1.478 meter hoger, maar ook daar kan sneeuw liggen in de winter.
Ten slotte: check de vertrektijden als je gebruik wilt maken van het openbaar vervoer. Ik maakte bij het plannen de fout te denken: oh, daar is een treinstation, dus daar kan ik de trein terugpakken. Bleek er alleen om middernacht een trein naar de stad van mijn keuze te gaan... Even goed plannen dus.
--> meer informatie over de GR51 vind je op deze pagina.
