Wandelen door het ‘Colorado van Nice’

Canyonachtige kloven kleuren het landschap tussen Entrevaux en Guillaumes in de Franse Alpes-Maritimes. Aan dit bijzondere landschap hebben de Gorges de Deluis de bijnaam ‘Colorado van Nice’ te danken. De Var-rivier stroomt hier tussen honderden meters hoge rotsen, en het uitzichtpunt draagt niet voor niets de naam Point Sublime.

De Gorges de Daluis

In de Zuid-Franse Alpen sleet de rivier de Var een kloof door rode rotsen. Het gebied schijnt al ruim 280.000 jaar oud te zijn en is één van de bijzonderste plekken in de regio. De rode kleur is ontstaan door een combinatie van vulkanische as en geoxideerd ijzer. In 2012 werd duizend hectare natuurgebied uitgeroepen tot beschermd terrein. Je leert meer over de kloof in het Maison des Gorges Rouges in Guillaumes.

Een mooie boswandeling

Na een spectaculaire rit door de kloof, parkeer ik mijn auto op een parkeerplaats in een bocht. Omhoog kijkend naar de beboste helling, kan ik me niet voorstellen dat het uitzicht veel beter gaat zijn dan vanaf de weg. Ik besluit dat ook een ‘gewone’ boswandeling fijn is na al dat autorijden, dus ik strik de veters van mijn wandelschoenen en ga op pad.

Al na enkele minuten omhoog zigzaggen loopt het zweet me over de rug. De temperatuur loopt deze week dagelijks op tot boven de dertig graden en daar ben ik nog niet aan gewend. De smaragdhagedissen, met hun felgroene lijf en neonblauwe kop, lijken te genieten van de warmte in het zonnetje. Zodra ze me in de gaten krijgen, schieten ze met een noodgang de bosjes in. Ze zijn niet moeilijk terug te vinden, want ze zijn niet bepaald gecamoufleerd.

Door het bladerdek zie ik op de eerste helft van de wandelronde zo nu en dan de bergen buiten de kloof. Zij zijn niet rood, zoals de wanden van de Gorges de Daluis, maar ‘gewoon’ grijs en groen zoals in de rest van de Alpen. Het zou er aangenaam stil zijn, als de cicaden in de bomen niet klonken alsof iemand met een zaag door het bos loopt. Het blijft me verbazen dat uit zo’n klein diertje zoveel herrie kan komen.

Rode rots onder de voeten

Na vijf kilometer lopen, verandert het pad onder mijn voeten plotselings van kleur. Rode aarde, dat betekent dat ik weer dichter bij de kloof kom. Inderdaad, zodra ik de bocht om loop, doemt een plateau van rode rotsen voor me op. Plakken rots vormen afgeronde torentjes. Het lijkt alsof het geheel elk moment in elkaar kan storten, maar de rots moet sterker zijn dan hij eruit ziet. Anders was de kloof er allang niet meer geweest.

Uit de Franse informatiebordjes word ik niet veel wijzer. Wel leer ik dat de paden waar ik op loop, vroeger gebruikt werden door herders. Zij brachten hun kuddes te voet van het dal naar de hoger gelegen groene weiden. De groene rotsen die her en der tussen het rode gesteente uitpiepen, blijken uit hetzelfde materiaal te bestaan, maar minder geoxideerd te zijn. Erg veel tijd besteed ik niet aan het ontcijferen van de bordjes, want ik spot een uitkijkpunt in de verte.

Subliem uitzicht vanaf het Point Sublime

Het liefst zou ik me zo snel mogelijk naar het uitkijkpunt haasten, maar ik word onderweg afgeleid. Door bruine en groene hagedissen, door bejaarden die naakt door de bergen lopen en door planten die uit de kleinste kloofjes in de rots groeien. Ik volg de wegwijzer naar het Point Sublime en ik kan bevestigen dat het uitzicht subliem is. Uitkijken op de Var die in alle diepte tussen vrijwel verticale rode rotsen kabbelt is de zweterige wandeling helemaal waard.

Hoewel ik nog nooit in de VS geweest ben, voel ik me hier meer in Colorado dan in Zuid-Frankrijk. Het contrast tussen deze rode vallei en de omliggende typische Alpenlandschappen, is moeilijk te bevatten. De zon brandt op mijn huid en de eerste donkere wolken rollen over de berg. Met moeite ruk ik mijn blik los van het landschap onder mij en begeef ik me weer richting parkeerplaats.

Praktische tips voor je wandeling

Halverwege juni liep de temperatuur in de kloof op richting de veertig graden. Zorg dus dat je voorbereid bent op hitte.

• Neem voldoende water mee, ga bij voorkeur niet midden op de dag wandelen en neem pauzes onderweg.
• Vergeet ook niet je pet of hoed en een fles zonnebrandcrème mee te nemen.
• Is het niet te warm? Dan doe je er goed aan om op het Point Sublime te staan wanneer de zon op zijn hoogst staat. Het zonlicht valt dan in de kloof, zodat deze niet in de schaduw van de wanden ligt.
• Het pad is niet moeilijk te belopen, maar trek wel geschikte schoenen aan. In het gebied leven slangen, die zich graag opwarmen op de paden, dus kijk goed waar je gaat staan.

--> Bekijk de route via deze link op Komoot.