De Affric Kintail Way: door Schotlands mooiste vallei

'De mooiste glen van Schotland,' zo werd Glen Affric door een kennis omschreven. Na vier dagen wandelen op de Affric Kintail Way, een 70+ km lange wandelroute die door de glen voert, kan ik niet anders dan het met hem eens zijn. Ruig en desolaat, maar je bent er nooit écht alleen. Schapen, koeien en herten laten regelmatig van zich horen en her en der staat een klein (droom)huisje. In dit artikel vertel ik je alles wat je moet weten over deze fantastische wandelroute, die ik so far de mooiste vind van alle langeafstandwandelroutes die ik in Schotland liep.

Wat is de Affric Kintail Way?

De Affric Kintail Way is een 71 kilometer lange wandelroute door wat velen de mooiste glen (vallei) van Schotland vinden. De route is een van-A-naar-B-route tussen het gehucht Morvich in het westen en het dorp Drumnadrochit in het oosten, gelegen aan Loch Ness. Onderweg vind je weinig voorzieningen en voel je je echt in de Schotse wildernis. In totaal overwin je zo'n 1.090 hoogtemeters, al voelde het voor mij nergens erg steil. Laten we zeggen dat ze goed verdeeld zijn over de totale afstand.

Kun je de AKW het best van oost naar west of van west naar oost lopen?

Ik liep de Affric Kintail Way van west naar oost. Dat is niet de richting die de meeste mensen kiezen, maar ik had daar een goede reden voor. Van de vier dagen die ik op pad ging, zou alleen de eerste redelijk droog weer hebben. Ik wist vanuit mijn research dat het ruigste (mooiste) landschap zich in het westen bevond, dus besloot ik aan die kant te beginnen. Dat had als bijkomend voordeel dat ik de wind (vaak met regen) tijdens het grootste deel van de route in mijn rug had. Een zuidwesterwind komt in Schotland het meest voor. Is er een reden om de route van oost naar west te lopen? Ja, en dat had ik ook zeker gedaan als de weersvoorspelling anders geweest was. Van oost naar west loop je van redelijk gecultiveerde landschappen naar steeds ruigere landschappen. Na dagenlang door ruige landschappen gelopen te hebben, vond ik de groene weides bij Drumnadrochit toch een beetje een anticlimax.

In welke etappes is de route opgedeeld?

Je kunt natuurlijk helemaal zelf bepalen in welke etappes je je wandelroute opdeelt. Hoe lang je per dag loopt, hangt af van je persoonlijke voorkeuren en je wandelconditie. Er zijn geen dorpen onderweg, waardoor het indelen van de etappes wat ingewikkeld is. Je zou het als volgt kunnen doen:

• Drumnadrochit naar Cannich: 21.5 km
• Cannich naar Glen Affric parkeerplaats: 19.5 km
• Glen Affric parkeerplaats naar Alltbeithe: 14 km
• Alltbeithe naar Morvich: 16.25 km

Landschappen langs de Affric Kintail Way (sfeerverslag)

Etappe 1: van Morvich naar nabij Camban Bothy

We hebben een late start na een uitgebreid bezoek aan de outdoorwinkel in Inverness. We parkeren de auto op de kleine parkeerplaats in het gehucht Morvich, trekken de honden hun waterdichte jassen aan en gaan op zoek naar de eerste markering. Die blijkt niet erg makkelijk te vinden of zelfs afwezig, maar gelukkig hebben we onderweg een kaart gekocht. Enkele minuten later verlaten we de verharde weg en lopen we de schilderachtige glen in. Het is eind september en het gras kleurt langzaam geel. Schapen met dikke vachten en inmiddels al bijna volgroeide lammeren scharrelen langs het pad. Op het gemekker van de dieren is het hier aangenaam stil. Ik ben blij met mijn waterdichte wandelschoenen, want het goed begaanbare pad is wel erg nat. We lopen langs een huisje waar ik zo in zou willen trekken, over een brug over een kloof en langs watervallen. Hoewel het zwaar bewolkt is, kunnen we op elk hoogtepunt beide kanten op ver de vallei in kijken. Een kennis van mij noemde deze glen 'de mooiste van Schotland' en ik geloof dat ik het met hem eens ben. Ja, Glencoe is ook mooi, maar dankzij de afwezigheid van vele auto's en toeristen komt 'onze glen' voor mij toch als winnaar uit de race. De schoonheid van het landschap lijkt maar niet op te houden. Het is hier ruig en desolaat en op wat wandelaars aan het begin van de route komen we niemand tegen. In de Camban Bothy is het echter behoorlijk gezellig met wandelaars die opwarmen bij een knapperend vuur. Dat lijkt ons ook wel wat en we zijn van harte welkom, maar onze grootste hond besluit dat alle aanwezigen gevaarlijk zijn. We hijsen onze rugzakken weer op onze rug en lopen in de lichte schemer verder op zoek naar een wildkampeerplaats. Lang hoeven we niet te zoeken. We zetten onze tenten op nabij een ruïne en vallen luisterend naar het geburl van de edelherten al snel in slaap.

Etappe 2: naar nabij Glen Affric car park

Ondanks de harde wind die mijn tent deed dansen, voel ik me redelijk uitgerust wanneer ik de volgende ochtend mijn tent openrits. Ik kijk naar buiten in de hoop een van de burlende herten te zien en ja hoor, in de verte zie ik een op een heuvelflank lopen. Dat noem ik nog eens een goed begin van de dag. De donkere wolken die de glen binnendrijven voorspellen niet veel goeds, dus we vervolgen onze weg ingepakt in regenkleding. We volgen natte paden tussen ruige heuvels, terwijl de 'koningen van de glen' onverstoord blijven proberen bij de dames in de smaak te vallen. Met een stevige wind in de rug volgen we de rivier, waar maar geen einde aan lijk te komen. We passeren een afgelegen jeugdherberg met fantastische uitzichten en komen dan pas aan het einde van de glen weer een teken van leven tegen. We worden door twee fietsers gewaarschuwd voor de hevige storm die eraan komt. Dankzij de weersvoorspellingsfunctie op mijn GPS-apparaat wist ik, ondanks het gebrek aan telefoonbereik, al dat we een beschutte kampeerplek moesten vinden.

We bereiken Loch Affric via een breed pad, dat we langs de gehele oever volgen. Op het strandje staat mijn droomhuisje, met het beste uitzicht dat je in Schotland kunt vinden. We krijgen regelmatig een regenbui op onze kop tijdens de vele kilometers langs het loch. De wind zorgt voor witte koppen ('white horses' zoals ze dat hier noemen) op het loch en de bergen aan de overkant verdwijnen regelmatig achter een regengordijn. De gele bladeren van de berken ruisen in de wind en ook het gras ziet eruit alsof het betere tijden gekend heeft. We willen onze tenten opzetten voordat de storm losbarst, maar er blijken weinig kampeeropties te zijn. Vinden we eindelijk een vlak stuk grond, dan zit de bodem zo vol stenen dat we onze haringen nooit de grond in gaan krijgen. Aan het eind van het loch begin ik me toch zorgen te maken, dus ik pak de kaart erbij en besluit een stukje van de route af te wijken. Ik keer terug met goed nieuws: ik heb een perfecte kampeerplek gevonden. De windsterkte neemt toe terwijl we onze tenten opzetten en het lukt me in de harde wind nog net om water te koken voor ons eten. De late zon laat zich nog snel even zien en glinstert op de rivier die langs onze kampeerplek stroomt. Ik kijk nog eens om me heen of er echt geen losse takken in de bomen hangen en trek me dan terug in mijn tent. Al lezend luister ik naar de wind die door mijn tent en de bomen giert. Ik maak me erg druk over hoeveel sterker de storm nog gaat worden, maar val onverwachts snel in slaap.

Etappe 3: naar Cannich Woodland Camping and Caravan Park

De volgende ochtend vraag ik aan mijn wandelmaatje of zij het ook zo mee vond vallen met de storm. Wat blijkt? Het werd erger, maar ik sliep er blijkbaar gewoon doorheen. Ik voel me dan ook goed uitgerust en huppel vrolijk rond met mijn camera. Mijn goede humeur wordt zelfs niet verpest door de regen die op onze nog niet ingepakte tassen valt. Goed ingepakt in onze regenkleding volgen we het brede pad langs het volgende loch, Loch Beinn a'Mheadhain. Het is alsof de weergoden een spelletje met ons spelen. Elke keer dat we onze regenkleding uittrekken, begint het binnen twee minuten weer te regenen. Trekken we onze regenkleding weer aan, dan is het binnen twee minuten droog. We besluiten op te geven en de (krakende) regenkleding maar gewoon aan te houden. We lopen veelal door het bos, tussen grijzige dennenstammen begroeid met grijsgroen mos. Bij de afslag naar de Dog Falls besluiten we de omweg niet te nemen. De regen komt met bakken uit de lucht en ik bezocht de prachtige waterval al eens eerder (aanrader!).

Regen en zon blijven elkaar de hele dag afwisselen. Dat levert mooie contrasten in het landschap op, waar ik als fotograaf extra van geniet. De heuvels zijn begroeid met gele varens, rood mos, paarse heide en groene dennen. Delen van het bos zijn gekapt, wat nogal een verdrietig gezicht is. Gelukkig zijn de bomen nabij het dorpje Cannich wel blijven staan, zodat we deze etappe toch goed eindigen. Na een stop bij de supermarkt, lopen we de lokale camping op. We besluiten onszelf en  de honden een warme nacht te gunnen en boeken een 'pod' (soort houten tent). We zetten de kachel op de maximale stand en genieten van de warmte in onze 'sauna'.

Etappe 4: naar Drumnadrochit

We vinden het zwaar om de warme hut te verruilen voor de koude buitenlucht en vertrekken relatief laat van de camping. We verzamelen uiteindelijk toch de moed en lopen al snel weer het bos in. Het bos is hier beduidend ruiger, met hoge ondergroei, dode bomen en vele soorten paddenstoelen. Naarmate we dichter bij de bewoonde wereld komen, zien we steeds meer boerenland. Ik mis het ruige landschap, maar kan ook genieten van dit landschap dat óók Schotland is. Met het lange stuk lopen over asfalt ben ik minder blij, zeker omdat in mijn informatiebronnen stond dat het alternatieve voetpad door de heuvels al geopend zou zijn. Auto's racen over het natte wegdek en de regen blijft op ons neervallen. Jep, dit is de minst fijne herinnering aan de trail. Langs het eerste fatsoenlijke bospad ga ik uitgebreid zitten plassen, waarna mijn oog pas op het bord 'CCTV' valt. Blijkbaar wordt er veel illegaal motor gereden op het pad en zijn er camera's nodig om deze mensen te beboeten. Goed, nu staan mijn blote billen dus ook op de film. Niets meer aan te doen, denk ik, terwijl ik de heuvel op loop voor uitzicht op Loch Ness. Precies op dat moment stopt het met regenen en breekt zelfs de zon even door. Onder de blauwe lucht dalen we af het bos in, langs mammoetbomen die als brandpreventie dienen. Niet veel later lopen we in het dorp Drumnadrochit en komt dit avontuur op een van de mooiste wandelroutes van Schotland echt ten einde.

Hoe bereik je het startpunt van de Affric Kintail Way?

Je kunt je auto in Drumnadrochit of Morvich parkeren. Ik raad je aan om je auto op een van beide plekken te parkeren en dan de bus naar je startpunt te nemen. Zo voorkom je dat je op je laatste wandeldag moet haasten voor de (laatste) bus. Je vind je bustijden op deze website. Je kunt ook heel prima liften vanaf de grote weg nabij Morvich. Nog makkelijker zou het zijn als je twee auto's hebt, maar ik begrijp dat niet iedereen die luxe in Schotland heeft ;)

Reis je met het openbaar vervoer vanuit een ander deel van Schotland? Dan bereik je het startpunt met een bus vanuit Fort William of Inverness. Gebruik daarvoor ook bovengenoemde website voor de bustijden. Beide steden zijn goed bereikbaar per trein. Tip: boek je treintickets zo vroeg (en voordelig) mogelijk via de Trainline-app.

Kan je de Affric Kintail Way met de hond lopen?

Ik liep de route met een vriendin en twee honden. Dat was goed te doen, al waren de honden compleet wild in het meest westelijke deel. Hier liepen de schapen en koeien aan beide kanten van het pad en vaak ook nog eens voor ons uit op het pad. Relaxed lopen was het niet, maar dat werd na een dag wel beter. Met name het kleine hondje had het regelmatig koud, omdat een deel van het pad behoorlijk nat ('boggy') is en hij een koude buik kreeg. Een (regen)jas voor de hond is aan te raden. Er zijn voldoende drinkmogelijkheden voor honden onderweg.

Neem een geschikte riem voor je hond mee, want het kan zijn dat hij vele kilometers lang niet los kan lopen. Er lopen dieren vrij rond en 's zomers wil je de eieren in de nesten op de grond niet door je hond laten verorberen.

Welke skills heb je nodig voor het wandelen van de AKW?

Voor het (veilig) wandelen van de Affric Kintail Way moet je kunnen kaartlezen. Zeker het westelijke deel van de route loopt door ruig terrein en bij mist is navigeren aan de hand van de bijzonder schaarse markeringen vrijwel onmogelijk. Onderweg heb je geen mogelijkheid om je telefoon op te laden, dus compleet afhankelijk zijn van digitale navigatie is geen goed idee. De paden zijn technisch niet moeilijk en ook geschikt voor mensen met hoogtevrees. De meeste rivieren zijn voorzien van een brug, maar lees je voor de zekerheid in over hoe je veilig een rivier oversteekt (met name in de nattere seizoenen wil een brug nog wel eens wegspoelen). Zorg voor maximaal plezier en veiligheid voor een goede wandelconditie. Volg bijvoorbeeld deze wandeltraining, die ik ook gebruikte in de voorbereiding op deze tocht.

--> good to know: tussen de parkeerplaats van Glen Affric en Morvich had ik geen telefoonbereik!

Kun je wildkamperen langs de Affric Kintail Way?

De route leent zich uitstekend voor wildkamperen. Sterker nog: door de weinige overnachtingsmogelijkheden ben je vrijwel geheel aangewezen op wildkamperen. Je passeert onderweg, in het westen, één bothy waar je gratis kunt overnachten. Deze Camban Bothy is op de kaart te zien. Een paar kilometer naar het oosten vind je het meest afgelegen hostel van de Hooglanden, die slechts enkele maanden per jaar geopend is. Houd er rekening mee dat er stukken zijn waarop het vinden van een wildkampeerplek niet zo makkelijk is. Langs Loch Affric vond ik bijvoorbeeld geen geschikte plek, maar meer richting het oosten langs Loch Beinn a'Mheadhain was dat makkelijker.

--> houd je altijd aan de Schotse Outdoor Access Code - lees mijn blog over wildkamperen in Schotland.

Wil je niet (wild)kamperen? Dan zijn er arrangementen beschikbaar waarbij je op bepaalde punten langs de route opgehaald wordt. Je overnacht dan op enige afstand van de route, waarna je de volgende ochtend weer op dezelfde locatie afgezet wordt. Op die manier hoef je ook geen kampeerspullen mee te dragen.

Wat kost het wandelen van de Affric Kintail Way?

Er vanuit gaande dat je al je uitrusting voor het maken van een trektocht al bezit, hoef je weinig budget te reserveren voor overnachtingen. Wildkamperen is langs de route goed te doen en accommodatie is onderweg heel beperkt. Wil je een nacht doorbrengen in Morvich? Dan kan dat voor 16 Britse pond (op het moment van schrijven is dat ongeveer 18 euro) per nacht op de lokale camping. Overnachten in Drumnadrochit kan op de camping (10,50 Britse pond per persoon) of in een van de luxere accommodaties.

Wie niet wil liften, moet daarnaast rekening houden met de reiskosten. Je bereikt beide punten het best met de bus vanuit Inverness. Reken op ongeveer 10 euro voor de bus van Inverness naar Drumnadrochit en ongeveer 25 euro voor de bus van Morvich naar Inverness. Meer informatie over de bustijden en tarieven vind je op de website van Citylink.

Andere (flexibele) kosten waar je rekening mee moet houden:

• voeding (ik at een energiereep voor ontbijt, een energiereep voor lunch, twee keer snacks, een handje rozijnen en een gevriesdroogde maaltijd, wat neerkomt op zo'n 15 tot 20 euro per dag)
• geschikte reisverzekering (bijvoorbeeld die van de NKBV)
• reiskosten naar Schotland (Inverness)
• geschikte wandelkaart van de route
• uitrusting die je nog niet hebt (bijv. een muggennet)

Hoef je geen nieuwe uitrusting aan te schaffen, heb je al een goede reisverzekering en maak je geen gebruik van betaalde overnachtingen? Dan kun je voor minder dan 125 euro (20 euro voeding per dag + 35 euro reiskosten + 8 euro wandelkaart) op pad. Daar komen de reiskosten van en naar Schotland nog bij.

Benieuwd wat je verder nodig hebt op een trektocht? Download mijn gratis paklijst voor je wandelvakantie!

Let op: wie naar Schotland vliegt, kan geen gasblikje meenemen. Haal deze in Inverness, Fort William of een andere grote plaats die op je aanreisroute ligt. De kans is klein dat je in Morvich of Drumnadrochit een geschikt gasblikje gaat vinden!

Welke kaart of gids heb je nodig?

Ik raad je aan om altijd een wandelkaart mee te nemen. Zeker ook op de Affric Kintail Way, die met name in het westen niet overal even helder gemarkeerd is. Op deze Harvey-kaart staat de route ingetekend. De kaart is scheur- en waterproof en lichtgewicht. Een aanrader!

Hoeveel eten en drinken moet je meenemen?

Langs de Affric Kintail Way vind je géén winkels. Nul, behalve in Drumnadrochit. Neem dus voldoende eten mee voor de dagen die je over de route denkt te doen. Je komt bovendien niet langs een grote/drukke weg, dus liften naar een supermarkt is ook niet erg makkelijk. Neem lichtgewicht voeding (van bijv. Start Hiking) mee om je rugzak zo licht mogelijk te houden. Neem een waterfilter of chloordioxide-tabletten mee om water uit de natuur te kunnen drinken. Er leven boerderijdieren en wilde dieren in de landschappen, dus zorg dat je je water goed filtert of steriliseert voordat je het drinkt!

--> Lees hier hoeveel water je mee moet nemen op een trektocht.

Wat is de beste periode om de Affric Kintail Way te lopen?

Je kunt de Affric Kintail Way in principe het hele jaar door lopen. Ik raad minder geharde wandelaars echter af om de route in de winter te lopen. De dagen zijn dan kort, de paden (nog) natter en de nachten erg lang. In juni, juli en augustus geniet je van lange zomerdagen, maar word je mogelijk geplaagd door de midges (irritante, prikkende, zwarte vliegjes). Ik raad je dan ook aan om in het voorjaar of in het najaar op pad te gaan. Ik wandelde de route eind september en heb geen last gehad van midges. Ik zou voor een volgende keer kiezen voor de maand mei, waarin het relatief droog en midge-vrij is.

Kun je de Affric Kintail Way solo wandelen?

Ik vind dat je de Affric Kintail Way heel prima solo kunt wandelen. Ik kwam meerdere vrouwen tegen die de route alleen aflegden. Je kunt hier direct goed testen of solowandelen wat voor jou is, want de tocht duurt 'maar' vier dagen. Vind je het spannend om alleen op pad te gaan? Dan zou ik eerder kiezen voor de West Highland Way, omdat je op die route meer wandelaars tegenkomt en makkelijker naar de bewoonde wereld terug kunt keren als je het solowandelen niet fijn vindt.

Waar vind je actuele weersvoorspellingen?

Ik maak zelf bij voorkeur gebruik van de Mountain Weather Information Service. Kies voor 'Northwest Highlands' om relevante informatie voor de Affric Kintail Way te krijgen. Ik maak onderweg gebruik van de app Windy (Android en Apple), die naast de weersvoorspelling ook heel visueel de windrichting en -kracht laat zien. Houd er rekening mee dat de voorspellingen niet altijd kloppen en dat je in Schotland binnen een paar uur de meest uiteenlopende omstandigheden mee kunt maken. Zorg dat je hier op voorbereid bent.

Download het GPX-bestand van de Affric Kintail Way

Een digitale kaart is geen vervanger van een papieren kaart, dus neem ook altijd een papieren kaart mee. Wil je voor de zekerheid onderweg ook op een mobiele kaart kunnen kijken? Gebruik een navigatie-app voor wandelaars of download de app OS Maps (de gratis proefperiode duurt lang genoeg om in die tijd de AKW te kunnen lopen).

--> Download hier het GPX-bestand van de Affric Kintail Way
--> Sla hier mijn route op in jouw Komoot-profiel

Let op: een deel van de route in het oosten is recent aangelegd. In oktober 2022 was deze volgens diverse informatiesites klaar, maar in werkelijkheid was dat niet het geval en moesten we kilometers lang over een drukke weg lopen. Maak je de tocht in 2023 of later? Controleer dan of dit GPX-bestand de meest recente is om te voorkomen dat je het (hopelijk dan opengestelde) nieuwe pad mist.

Handige links

• mijn gratis stappenplan voor het voorbereiden op je trektocht
• mijn e-book met alles wat je moet weten over het maken van trektocht zoals de Affric Kintail Way
• officiële website van de Affric Kintail Way (incl. belangrijke route-updates)
• de route op de Walkhighlands-website