De West Highland Way is de meest populaire en bekende lange afstand wandelroute van Schotland. Hij begint net buiten Glasgow in Milngavie en eindigt 154 kilometer noordelijker in Fort William. De route loopt vrijwel geheel over goed begaanbare paden en laat je kennismaken met het prachtige, ruige Schotse landschap. Meer informatie over de route vind je in mijn blogpost met praktische informatie over de West Highland Way. In dit bericht vertel ik je mijn belevenissen op deze prachtige wandelroute.
West Highland Way etappe 1: van Milngavie naar Easter Drumquhassle
Nadat we in eerste instantie blind langs het startpunt van de West Highland Way liepen, vinden we de ‘naald' die het begin van de WHW markeert. Een paar minuten later lopen we door het lentegroene Alexander Park, waarna het bos plaatsmaakt voor meer open landschap met een loch. Op het pad langs het loch ontmoetten we een Nederlands stel die we later op de route nog regelmatig tegen zullen komen. Elke ontmoeting op de WHW voelt als het maken van nieuwe vrienden, je hebt je grootste passie immers al met elkaar gemeen. Het pad loopt verder over een voormalige trambaan, met aan de zijkant walletjes met geel bloeiende planten. In de weilanden naast het pad zien we grote groepen blackface schapen met pasgeboren lammetjes.
Na een droog begin van de dag, slaat het weer opeens om. En dan heb het niet over miezerregen, maar over stortregen. Regen die zo hard op je regenkleding klettert dat je niets anders meer kan horen. Regen die zo hard in je gezicht slaat dat het pijn doet. In eerste instantie slaat met het weer ook ons humeur om, maar als snel verandert dat in acceptatie en gewoon maar doorlopen. Gelukkig lopen we nu op een minder mooi stukje pad, langs kunstmatig groene weilanden die naar poep ruiken. Naarmate we onze eindbestemming van die dag naderen, beginnen onze lijven meer te protesteren. We denken steeds ‘aan de andere kant van deze heuvel zal de camping wel zijn', om vervolgens weer teleurgesteld vast te stellen dat dit niet het geval is. Opeens zie ik mijn reismaatje Yoshi met haar armen in de lucht staan zwaaien. We hebben ‘Drymen Camping' bereikt. Een grasveld zo groot als de gemiddelde tuin, met wat vervallen hutjes. Geen luxe, maar wél met een oude schuur met toilet, douche en picknickbank.

Met goede vriendin Yoshi maakte ik een trektocht door schotland
Etappe 2: van E. Drumquhassle naar Sallochy camp site
Na het ontbijt in de schuur beginnen de wandeling in de regen langs een doorgaande weg die we al snel verlaten voor een boerenpad met aan weerszijden geel-bloeiende bremmen. Vanaf de top van de heuvel zien we in de verte blauwe vegen in het landschap: Loch Lomond! Niet veel later zien we de herkenbare vorm van Conic Hill, de eerste ‘serieuze' heuvel waar de WHW overheen gaat. Precies als wij beginnen aan de beklimming van typisch gevormde heuvel, begint het te regenen. Traplopen met verzuring van de vorige dag plús een groot gewicht op je rug is best een hele opgave. Eenmaal boven worden we beloond met blauwe lucht en een perfect uitzicht over het loch.
Na een lunch op de top, dalen we af naar een ‘kissing gate' onder aan de heuvel. Yoshi loopt daar nietsvermoedend in, met rugzak op de rug. Ze zit klem en het hek wil niet ‘klappen'. Ze kijkt uiterst verbaasd. Ik moet zo hard lachen dat ik bijna niet op mijn benen kan blijven staan. Onze backpacks moeten we over het hek werpen, voor we er zelf doorheen kunnen. In een theehuis, St. Mocha, in Balmaha warmen we op met een grote kop thee.
Het theehuis ligt aan Loch Lomond, en na onze snelle stop volgen we een pad langs de oevers. De vogeltjes fluiten en de zon schittert op het water. Er staat een zacht windje en het water kabbelt zachtjes tegen de oevers. We lopen afwisselend door bos en over het strand. Hoewel we hier prachtige wildkampeerplekken zien, mogen we hier onze tent niet opzetten. Langs het loch geldt een kampeerverbod, dus we lopen verder naar Sallochy camp site. We koken aan een picknicktafel in het gezelschap van brutale eenden, en genieten in onze slaapzakken op het strand van de zonsondergang.

Kamperen langs de West Highland Way aan Loch Lomond
West Highland Way etappe 3: van Sallochy naar (nabij) Doune bothy
Na een koude nacht aan het water, lopen we al snel te zweten als we heuvelop lopen vanaf de camping. We genieten van de stilte en de zonnige uitzichten over het loch. We volgen een smal pad langs het loch, over kleine strandjes en heuvel op, heuvel af. Zwaar vermoeiend, maar wel erg mooi. Na uren het loch gevolgd te hebben, buigt het pad af het bos in. In Rowchois bothy drinken we een kopje thee en leren we dat er de volgende dag op ‘het zwaarste stuk van de WHW' de volgende dag 800 ultra-trailrunners komen rennen. Zij kunnen ons niet passeren op het erg smalle, wat technischere pad langs het loch, dus we moeten de geplande route voor deze dag verlengen. Via een brug over een grote waterval bereiken we het hotel in Inversnaid, waar we ons met een frietje klaarmaken voor de zwaarste etappe van de West Highland Way.
Vlak voor zonsondergang klauteren we over het geitenpad langs het loch. We moeten ons vastgrijpen aan boomwortels en onze rugzakken langs bomen manoeuvreren. We passeren de wilde geiten die hier op de steile hellingen grazen en lopen in hoog tempo verder om op vlak terrein te komen voordat het donker wordt. Terwijl de zon net achter een berg zakt, bereiken we een vlak stuk gras aan de oever van Loch Lomond. Genietend van het uitzicht eten we noedels, waarna we snel in onze warme slaapzakken kruipen.

Wildkamperen aan Loch Lomond
Etappe 4: van Doune bothy naar Crianlarich
We worden vroeg gewekt door een koekoek die over het loch roept. Dat komt goed uit, zo kunnen we de meeste ultra-runners ontlopen op het pad langs Loch Lomond, en ze dan later op het bredere pad na Inverarnan laten passeren. Het pad leidt ons langs Doune bothy, waar je gratis kunt overnachten en genieten een uur later van het laatste uitzicht over Loch Lomond. Vlak voordat de eerste trailrunners ons bereiken, bereiken wij Beinglas Farm camping, waar we onze voedselvoorraad aanvullen en uitgebreid lunchen tot het pad weer rustige ris.
Na een paar uur besluiten we weer op pad te gaan. We volgen een lang, breed grindpad langs watervallen en kloven. Het pad blijft lange tijd langzaam omhoog slingeren, met fantastisch uitzicht op de omliggende bergen. Soms verdwijnt het pad onder een laag koeienpoep+modder en moeten we uitwijken om niet tot onze knieën in de smurrie te zakken.
De West Highland Way loopt officieel niet via Crianlarich, maar we dalen af om in de pub onze accu's op te laden. Rond zonsondergang willen we niet door het bos terug naar het pad, dus we besluiten onze tenten op te zetten in een grasveld aan een rivier. We zitten in onze pyjama te eten, als de eerste moederkoe vanaf de andere oever naar de onze komt waden. Ze klinkt de metershoge oever aan onze zijde op, en komt recht op ons af. Haar pasgeboren kalf blijft aan de overkant, maar andere moederkoeien volgen al snel. We besluiten de tent in onze tassen te proppen en binnen 10 minuten staan we weer buiten het natuurgebied. Maar dan? Alle hostels, hotels en B&B's blijken volgeboekt, en het enige vlakke veld is het grasveld voor het politiebureau. Het wordt al donker en begint hard te regenen. Uit pure wanhoop bellen we aan bij een huis met gras in de tuin om te vragen of we daar onze tent op mogen zetten. De bewoonster doet open, luistert naar ons en zegt dat haar buren daar bezwaar tegen zouden hebben. Haar advies: zet je tent toch op dat veldje tegenover het politiebureau en stuur de agenten maar door naar mij als ze er wat van zeggen. In de stromende regen spreiden we de tent daar dan toch maar uit. Een meneer komt het veld op lopen en zegt: ‘kom maar in onze caravan op de oprit slapen'. We overnachten in een luxe caravan met verwarming terwijl onze tent weer opdroogt in de badkamer.

De West Highland Way is misschien wel de mooiste wandelroute door de Schotse Hooglanden
Zelf de West Highland Way wandelen?
Je las het al: ik kan je de West Highland Way van harte aanbevelen. Lijkt dit je wat? Lees hier mijn tips voor het wandelen van de West Highland Way. Ik krijg vaak de vraag of de hond ook mee mag: ja, je hond is welkom op de West Highland Way. Weet je niet zo goed hoe je dit alles aan moet pakken? Download mijn gratis stappenplan en paklijst en begin alvast met trainen voor je meerdaagse wandeling. Heb je nog vragen? Laat ze achter in een reactie, of stuur me een mailtje. Have fun!