Wandelen op de N70: bergwandelen in Nederland

Als Groningse zie ik vaak wat op tegen wandelingen die als ‘kuitenbijters’ beschreven worden. Omdat ik zoveel goede verhalen over de natuurwandelroute N70 gehoord had, besloot ik het er toch op te wagen. Vandaag een wandelverslag van deze 16 kilometer lange wandelroute bij Nijmegen.

Een paar weetjes over de wandelroute N70

In het Rijk van Nijmegen, tussen Nijmegen, Beek en Berg en Dal vormt de N70 een 16 kilometer lange lus. Hoewel de route vlak langs de twee dorpen en door de rand van Nijmegen loopt, loop je nooit lang op verharde wegen tussen bebouwing. De route is gemarkeerd met groene paaltjes (deels lichtgroen, deels donkergroen) met daarop een metalen plaatje met ‘N70’. De route is al in ‘het natuurbeschermingsjaar’ 1970 uitgezet en dankt daar zijn naam aan.

De N70 neemt je mee over acht ‘bergen’ in het Rijk van Nijmegen, waaronder de Duivelsberg. In totaal maak je 375 hoogtemeters. Een groot deel van de N70 wandel je door afwisselende bossen, met uitstapjes naar open velden en het centrum van Beek. Vanaf slim geplaatste bankjes heb je vanaf de route uitzicht op de landerijen rondom het bos, met o.a. Persingen, het kleinste dorpje van Nederland dat slechts bestaat uit één kerk, een boerderij en een paar schuren.

De N70 overlapt deels met de Walk of Wisdom en het Grote Rivierenpad, twee meerdaagse wandelroutes in Nederland.

Mijn ervaring op de N70

Na een korte rit door Duitsland vanaf onze kampeerplek op Natuurkampeerterrein de Cokse Heide en een politiecontrole onderweg, komen we aan in het centrum van Beek en Dal. Dankzij de matige weersvoorspelling en het niet al te late tijdstip, hebben we geen moeite met het parkeren van de auto. Langs een tweedehands boekenwinkel met boeken zo hoog opgestapeld dat je zelfs de werknemers niet kunt zien, wandelen we de eerste van de acht ‘bergen’ op. Een stukje lopen we langs de weg, tot we over een smal pad afslaan naar een richtingaanwijzer met verwijzingen naar Nederland en Duitsland en het advies ‘Laat vriendschap helen wat grenzen delen.’ We kijken verbaasd op de kaart, want we zijn toch nog niet in Duitsland? Nee, sinds 1949 is dit stukje grond weer Nederland en ligt de grens twee kilometer verderop.

Naar de berg van de duivel

Na licht hijgend op een heuveltop over het lagergelegen land met o.a. Arnhem en de Veluwe uitgekeken te hebben, klimmen we verder omhoog naar de top van de heuvel. Deze heuvel staat bekend als de Duivelsberg. Op de top ligt motte Mergelpe, een overblijfsel van een duizend jaar oud verdedigingswerk. Ik lees verschillende verhalen over de herkomst van de naam van deze heuvel. Volgens sommigen werden vroeger heksen verbrand op de top van de berg. Volgens een anonieme schrijver op Wikipedia dankt de heuvel zijn naam (saaier) aan het uitzicht over de “De Duffelt”, de Duitse streek tussen Nijmegen en Kleef. Verderop langs de route ligt een grote leemkuil, waar lang geleden leem gewonnen werd. Volgens verhalen vereerden mensen hier watergeesten voordat het christendom arriveerde. Deze leemkuil heet daarom De Heksendans.

–> Tip: onder aan de Duivelsberg ligt Pannenkoekenrestaurant Duivelsberg.

 

Kuitenbijters

‘Kuitenbijter’ en ‘afzien’ waren woorden die ik in wandelverslagen over de N70 zag. Ik was op het ergste voorbereid, maar het viel allemaal reuze mee. Ja, er waren her en der voor Nederlandse standaards behoorlijke hoogteverschillen, maar echt buiten adem was zelfs ik als Groningse nergens. De hoogteverschillen zorgden voor unieke uitzichten op landschappen binnen en buiten het bos.

Veelal lopen we onder beukenbomen, die frisgroen kleuren wanneer de zon schijnt en die het bos in een duisternis baden als er een donkere wolk voor de zon schuift.

 

Prachtige dalen langs de N70

Niet alleen de heuvels langs de N70 zijn sprookjesachtig mooi, ook de dalen mogen er zijn. Tussen de bomen door kijk je uit over de Ooijpolder en dichterbij gelegen bloemrijke weilanden. Paarden grazen tussen de gele bloemen in wat heel toepasselijk het Hengstendal heet. De bossen vervelen nooit, met de afwisseling van lanen met beuken, eiken en tamme kastanjes. Een tamme kastanjeboom met een omtrek van 8.5 meter staat in het Kastanjedal tussen vele forse buren. De Romeinen plantten de bomen in 50 v. Chr., zodat ze tamme kastanjes konden eten. Nabij de dikke boom met de ironische naam Kabouterboom ontspringt een beekje dat rustig richting het dorp Beek kabbelt.

 

Zelf de N70 wandelen?

Ik kan het je van harte aanraden om de N70 te wandelen. Op veel websites die de N70 benoemen, wordt gewaarschuwd voor grote drukte op de route. Zoveel ‘bergwandelroutes’ hebben we tenslotte niet in Nederland, dus de N70 is geliefd bij sportieve wandelaars en trailrunners. Tel daar de mountainbikers die ook fietsen op de paden met ‘verboden voor fietsers’ bordjes fietsen en het is behoorlijk druk op de paden. Wij hadden er weinig last van, maar wandelden dan ook op een doordeweekse dag met geen geweldig mooie weersvoorspelling.

Je kunt de route op diverse punten beginnen. Bij de restaurantjes in het centrum van één van de dorpen is het soms even zoeken naar een parkeerplek. In de online routefolder vind je een overzicht van mogelijke beginpunten. Kom je met het openbaar vervoer? Dan kun je je route in Nijmegen beginnen.

Neem voldoende drinken mee voor onderweg, want van al dat klimmen en dalen krijg je dorst. Gelukkig heb je in de dorpjes Beek en Berg en Dal (een stukje van de route) gezellige terrassen tegen.

Vind je de hele 16 kilometer wat te ver wandelen? Er zijn vele plekken waar je de route makkelijk in kunt korten. Bekijk in de routefolder waar de heen- en terugweg van de route elkaar bijna raken.